Amets gozo bat
Babarru
Belen'en sortu zaigu, Jainkoa.
Amets gozoak eraman naute
Juduen erri aldera.
Amets gozoak, atozte berriz
nere biotza poztera!
Urruti nintzan, Belen'en bertan,
Jesus jaio zan errian...
Aditu bada, nere amets au,
eder ta atsegingarria.
***
Mendi ta zelai guztiak daude
elur-estalkiz jantziak;
errekatxoen ur soņu gozok
ixildu ditu izotzak.
Gaba eldu da illun ta beltza
ekaitzez bete betea...
odei burrunda nun-nai dario
tximistarekin batean.
Gaberdin bertan, zortzen da goian
odei beltzak urratuaz
izar argitsu zoragarria
gabaz eguna egiņaz.
Odei-burrundak urruti doaz
ortz-garbi garbi utziaz...
tximist txingarrak itzali dira
izartxaren argiaz...
***
Estalpe baten gelditu zaigu
izar dizdiratzallea,
jaio zaigula esaten digu
guzion Azkatzallea.
Aingeru talde azkengabeak
eguzki baņo argitsu,
aidean doaz tximits antzera
gogoz abesten alaitsu:
"Aintza zeruan, pakia emen
biotz oneko gizonei,
Jaungoiko bera jaio dalako
emanaz poza guziei."
Lore usaiisu Jaungoikozkoa
David sendien sustraitik
ernetu zaigu maite-maiteki
arantz gaizkille artetik...
Zeruko zati izartsuena
jausi zaigu Belen'era,
egun-sentiko izpia baņo
garbi, pozgarri ta ederra.
***
Oi!! bere soņa liraņa da-ta
bere begiak izarrak,
irriparreka lapurtzen ditu
artzaitxoaren biotzak.
Bere muxua zuri-gorria
krabelin larros antzera,
ezpaņai berriz ezti gozoa
dariote gora bera.
Bere kopeta zuri polita
txiki txikia bai dala!
neurrigabeko jakinduria
bere barruan duala.
Su-mendiaren erraia dago
su-gar beroz goritua,
bere biotza sumendia da
maitasun suaz gartua.
Bere bulartxo guri-deunai
arnas ixil-ixillean,
intziri goxok dariozkio
gozatsu lo dagonean.
—"Zer gura, maite, nere kutuna,
intziri xamur orregaz?"
—"Zure biotza" —esanaz bertan
nei begira esnatzen da.
Baita ni ere esnatu nintzan
t'ametsa iges joan zan;
baņa biotza gelditu zaiten
Aurtxo Jaungoizkozkoagan.
ĄAmets gozoak, bart gabekoak,
amets gozoak, atozte,
ene biotza poztera berriz
nere ondora zaitezte!
