Ez da ametsa

Arzac, Antonio

 Uso mandatari bat,

 Or, Bulebarrian,

 Arkitzen zan urrungaz

 Atzo arratsian,

 Gaubaren erdian,

 Papercho bar gorderik

 Bere egalpian.

 Asi nintzan poliki

 Arrapa nayian,

 Baña uso gaisoa

 Izutu zanian;

 Egatu zan utzirik

 Papera lurrian,

 Zeña daukatan oraiñ

 Nere esku-artian.

 Ara zer jartzen duen

 Bere barrenian,

 Esanikan erdera

 Euskera gurian:

 Bulebar goso ortan

 Musika aditzian,

 Eta gero pozkiro

 Echera joatian,

 Osasun onian,

 ¡Pensazazu daudela

 Asko agonian

 Murzian, Balenzian,

 Españi tristian!

 Au dio, au, paperak

 Tinta beltz-beltzian.

 Ta oraiñ ¿zeregiñ guk

 Donosti gurian,

 Erri chit noble, leial,

 Maite, kutunian,

 Karidadeak duen

 Portu ederrian?

 Gure anaiak daude

 Trantze gogorrian:

 Amari iltzen zaio

 Aurra bularrian,

 Bera iltzen da gero,

 Aita ondorian,

 Alaba bazterrian,

 Semia aurrian,

 Familiak dijoaz

 Lurpera batian!...

 ¿Zer egiñ, bada, oraiñ

 Gure Donostian?

 Ez nago ni zueri

 Esan bearrian.

 ¡Anai nereak! zuen

 Biotzen erdian,

 Amorioak dauzka

 Zañak agerian;

 Ala, pena bat nonbait

 Ikusten danian,

 Zañ oek jartzen dute

 Malkoa begian,

 Limosna, sufritzen ¡ai!

 Daudenen tokian,

 Eta orazio bat

 Gurutze-oñian!