|
Pedro eta bere morroya
Artola, Ramon
Lengo egun batean
Pedrok morroyari,
bere izenez deitu
ta esan zion: i,
ŋaldakik non bizi dan
sastre Jose Mari?
Ez jauna; zion esan,
baņan nai baluke,
jakiten lan aundirik
izango ez nuke,
sarri nik non bizi dan
billatuko nuke.
la, jakin zak bada,
jakin non bizi dan,
eta jakindakoan
atia dan dan dan,
jo, ta galdezak ia
Jose Mari an dan.
Eta ezpadago an
esan andreari,
janzi baten neurriya
artu nazan neri,
nigana bialtzeko
senar jose Mari.
Eche billa irtenik
mutilla kalera,
topoz an egin zuben
Jose Mari bera,
eta zion egin non
bizi zan galdera.
Onek erakutsi ta
echera joanikan,
eta an enkarguba
zuzen egiņikan,
berriz nausiyagana
jira zan andikan.
Esanaz: or det topoz
egin Jose Mari,
eta echeaz galde
egiņik berari,
an diot enkarguba
utzi andreari.
Baņan tontoa ŋzertan
eztiok esan ik
artu gabe echea
billatzeko lanik,
bera bear nubela
lan baterako nik?
Eztiot esan chartzat
au artu ez dezan,
agindu ditan lana
besterikan etzan,
echean esatea
eta an det esan.
|
