Otsoa eta artzayak

Artola, Ramon

 Otso bat sarturik bein

 chabola batera,

 izan zuben zerjana

 arkitzeko era,

 surtan egoskaiakin

 tupi bat zegoana,

 buruba sarturik an

 ustu zuben dana;

 batian ustutzeaz bat

 larritu zan bera,

 burutik ezin zula

 tupirik atera,

 bada ain zalapartan

 asirik igasi,

 mendiz bea jo zuben

 tupi zar ta guzi:

 toki artan gertatzen

 ziran bi artalde,

 beren arzai mutillak

 zituztela alde,

 eta biyak joanikan

 otsoarengana,

 galdetu zien, zer zan

 zerabillen lana.

 Jaunak:-eranzun zien,

 chapela ta guzi,

 chabol zuenean det

 otso bat ikusi,

 zeña ari zan jaten

 tupi ontatikan;

 eta tupiya bera

 ere ez dezan jan,

 ezpaiñetatik diot

 tiraka atera,

 eta au ekartzera

 jachi naiz onera.-

 Arzayak igarririk

 ura zer chori zan,

 eta ark zitubela

 tupiko gauzak jan,

 kendutzen ari gabe

 tupiya burutik,

 beste aldera zuten

 bialdu mundutik.

 ................

 Otsoak gaizgandeak

 zituben aundiyak,

 bañan bai eta ere

 arzai gazte biyak;

 berriz ere gaiztoak

 izketan naiz jakin,

 maiz ditu arkituko

 lan charrak berekin.