Katuba eta sagua

Artola, Ramon

 Egun baten sagu bik

 izan zuten era,

 allegatutzekoa

 jankai-en gelara;

 bañan katu-zulo bat

 bertan egonikan,

 buru-austeak arrek

 ziozkaten eman.

 Bida pensatu zuten

 galdu etzitezen,

 katu beldurretikin

 libratu zitezen,

 bat gelditzea zulo

 arretan zalanzan,

 besteak bildur gabe

 naikoa zezan jan;

 segiran bat asirik

 miratzen baztarrak,

 topatu zuben gazta

 bat, zeuzkana arrak,

 eta arzulo artan

 sarturik buruba,

 asi zuben lanbide

 ustez seguruba;

 onetan egin zuben

 kitubak mirrimau,

 eta lagunak ziyon

 deitu; egin din mau,

 bañan oso gustora

 nola baitzan ari,

 etzion kasorikan

 egin lagunari;

 andik sarri zuben mau

 alderago egin,

 eta otsegin zion:

 -mau berriz egin din,

 bañan gaztan sarturik

 nola baitzegoen,

 etzuben aitu bere

 lagunaren deirik,

 eta etzion egin

 dei ari kasorik.

 Onetan zulotikan

 pasarik katuba,

 eta isatsetikan

 arturik saguba,

 aldatu zuben leku

 batetik bestera,

 gaztaren zulotikan

 bere sabelera.

 ..............

 Sagubak zuben gazta

 gatikan biziya

 galdu izandu, orra,

 zer dan kutiziya;

 gure artean ere

 au maiz da gertatzen,

 guchigatikan asko

 prankok degu galtzen.