Iziar-ko Ama Birjiñari, bere bidagorako moldaeracho bat
Artola, Ramon
Nere indar aundiko
Deseoak diña
Balirake egingo
Nuke alegiña
Kantuz alabatutzen
Maria Birjiña,
Aingeruak Zeruan
Duten erregiña.
Bañan nola ez naizen
Biziro aituba
Eta ez ere doaiz
Sobra ornituba,
Donzela apaintzeko
Mundura deituba,
¿Nola izan liteke
Nigandik goituba?
Bada goitze tokiyan
Jechiko det beera,
Aldetik ikusteko
Izan dedin era;
Bista gal leiguteken
Disdirak atera,
Eta erreiñupean
Parako det bera.
Maiz junten ziralako
Erreguk Zerura
Aldetik lagun zeigun
Jechi zan mundura;
Eta arrimaturik
Itsas ingurura,
Iziarren billatu
Zan bere ichura.
Geroz gure artean
Arkitzen da ama,
Deba politak bere
Perlatzat daukana;
Itsaso kantaurien
Gordetari dana,
Penatuen poz billa
Nekatzen eztana.
Nola litezke ontaz
Penatubak aztu
Gertoietan arkitzen
¿Diranean estu?
Jakiñikan ematen
Dakiela esku,
Nola ez deitu ¡¡arren
Libragaitzatzu gu!!
Barku ta barkuchoak
Itsasoan galtzen,
Dabiltzanean askok
Baitiote deitzen;
Eta eskarichoa
Dielako aitzen,
Ditu estura triste
Artatik libratzen.
¿Bat bakarrik ote da
Orduban izango,
Graziyak ez dizkanik
Amari emango?
¿Ator ezta beragana
Ondorean joango,
Eta esker berriyak
¿Emanaz egongo?
Gu gatik dubelako
Berak erregututzen,
Denbora charrak ditu
Askotan ondutzen;
Aizeari indarrak
Diozka kendutzen,
Eta dira itsaso
Zakarrak leguntzen.
Nola ichas-gizonak
Ala gerrariyak,
Berekin dauzkatenak
Ez-bear aundiyak,
Maria-gana para
Bitzate begiyak.
Eta ark sendatuko
Dizkate zauriyak.
Nekazaleak baldin
Zerbait atsekabe
Badu enri geiegiz
Edo euri gabe,
Biotzez eskitzea
Du Amari obe,
Egin dedin Abostu
Bete baten jabe.
Gazte eriya bada
Edo zar elbarra
Daukana biotzean
Pozaren bearra,
Pensamentuz allega
Bedi Iztarra,
Eta Mariek dio
Aituko negarra.
Bada berak gugantzen
Baldin badu poza,
Dalako pama duben
Gisan milagrosa,
¿Nork eztio egingo
Berari promesa
Bere eleizachoan
Entzuteko meza?
Guk ere billa zagun
Geren ama ona,
Beti urrikarriyen
Zalanzan egona;
Gu gatik bere seme
Jaun goikoagana,
Egunaz eta gabaz
Erreguz dagoana.
Ia mugi gaitezen
Mugi euskaldunak,
Iztarra abiya
Gaitezen lagunak;
Orain dira bertara
Joateko egunak,
Goazen fede bizi bat
Beti diogunak.
Gure joan-era asko
Du estimatuko
Orain ta gero eztu
Onetaz aztuko;
Penak erakutsiyaz
Bertan balauniko
Jartzean da berriro
Gutaz kupituko.
Esker diogun gugan
Dankan ontasuna,
Aurrera eman deigun
Zoriontasuna;
Eskatubaz pakea
Eta osasuna,
Zeña dan mundu ontan
Daguen ondasuna.
Nola gure kontuba
Berak baitakarren,
Bere eskutik utzi
Ez gaitzala arren;
Erregu igiogun
Geran arte emen,
Gero denok Zeruan
Sartu gaitzan. Amen.
|