Eche konejuba eta erbiya

Artola, Ramon

 Koneju bat irten zan

 echetik igesi,

 esanaz libre nai det

 kanpoetan bizi;

 ispertu naiz betiko

 ukulluko chokoz,

 libertide gabeko

 bizitza echekoz;

 bada munduban beste

 asko diran gisan,

 libre nai det nik ere

 gaurdindikan izan.

 Ontan topaturikan

 erbi bat mendigan,

 zegoala eguzkiya

 artubaz zelayan,

 esan zion:-egun on

 menditar gaztea,

 atsegin det orrela

 onez ikustea,

 ni egon izandu naiz

 itzalean beti,

 eguzkitara irten,

 eziñik echeti;

 eztegu pasa izan

 bizitza iguala,

 zu emen onen ongi

 eta ni an ala;

 zeñen eranzun zion

 erbiyak berari:

 -bada kanpoa guchi

 gustatzen zait neri;

 nayago nuke bizi

 nik eche barrenen,

 eta ez egun eta

 gau beldurrez emen;

 -ai; esan zion, ori

 iristen errez da;

 neke aundirik egin

 bearrikan ezta,

 zuaz ni irten naizen

 echera segiran,

 eta beldurrik gabe

 biziko zera an;

 agerkai oek egin

 ondoren alkarri,

 echerako bidean

 zan erbiya jarri;

 eta echetik aronz

 joan zana igasi,

 bizi modu berrian

 saintzen zan asi;

 asi zan; bañan etzan

 luzaroko izan,

 iru egun bañan len

 tranpan erori zan;

 eta erbiya berriz

 echera joan zana,

 laugarren eguneko

 izandu zan jana.

 ................

 Eztegu ontzat artzen

 izate gerena,

 inbidia degu guk

 beti besterena;

 eta aren tokiyan

 bagerade jartzen,

 lengoari diogu

 inbidiya artzen.