D. Pedro Calderon de la Barca-ren onorean kantachoa

Artola, Ramon

 I.

 Zure sorterri ama Españak

 gaur dizu egiten deiya,

 eskeñi nairik ostoz moldatu

 zaitzun koroi bat berriya;

 kopeta noble ori sointzeko

 orduba da eta iya,

 daukazun loa lajata jaiki

 zaitez Don Pedro aundiya.

 II.

 Nekez oroitu baikerade, bi

 giza aldiren buruban,

 zeren su egin bear zitzaizun

 lotara ziñan orduban;

 bañan barkatu, gu nola sasoi

 artan ez giñan munduban,

 orduko partez orain ezarri

 nai degu zure buruban.

 III.

 Guk untz ostoz ta erramuz degun

 gisan moldatu zuretzat,

 zuk diamantez zenuben egin

 España osoarentzat;

 bada geroztik dauka alchea

 onore garri beretzat,

 dizdiratubaz desitzatzitzen

 zaizkala perlak guretzat.

 IV.

 Ziñan abade doaiz soindu bat,

 dramalle bardin gabea,

 zeñakin pistu zenuben gure

 Jauna ganako pedea;

 oraindik ere zera gauza chit

 baliosoen jabea,

 zartuak gatik ez dute jotzen

 zure lan aundiyak bea.

 V.

 Zu zera utzi zizkiguzuna

 irazekiyak argiyak,

 azal zitezen urrutitako

 bollargi jirak s gurbiyak;

 ase eziñik gozoro egon

 oi dira gure begiyak,

 ikusten beren aurreanz utik

 para ziñuzen egiyak.

 VI.

 ¿Non dira zure memoriya ta

 pluma doaizko zurea,

 argitaratu zutenak zala

 amets bat bizi gurea?

 ¡Zor andigaiya izan zan para

 zenuben argibidea,

 lan oroitgarri ura entzutez

 ez ta aspertzen jendea.

 VII.

 ¿Zer esango da ere biltoki

 aundi mundukoagatik?

 Zeñetan egin ziñuzen milla

 Pintura eder gugatik!

 Ikusten gera aberats, pobre,

 zar, gazte, eder itsusik

 zer moduz jaio bizi eta joan

 oi geran mundutik guzik.

 VIII.

 Eta ¿zer dira sakramentuba

 gaindutzen duten astoak?

 ¡O zein barrendik artubak dauden!

 ¡Zer pensamentu jasoak

 beretan diran argitaratzen

 gauza misteriosoak,

 gizontasuna indarturikan

 daukaten prutu gozoak.

 IX.

 Zure biurtzak azaltzen dute

 nola dan Eukaristiya,

 zer modutan dan ogi egiten

 Cristo-ren gorputz eztiya;

 au da abade baten itzakin

 Jaun biurtutzen ostiya,

 Bere graziyan indartu dezan

 artutzen duben guztiya.

 X.

 Aiñ andigaiak badira oek

 gañerakoak ¿zor dira4

 ¡O antz baleko chit mirariyak

 kutuntzat gordetzen dira;

 denak urrezko egakin ziyen

 eman mundubari jira,

 arriturikan utzirik jende

 dena berari begira.

 XI.

 Zeiñ biltokiko jazkerarekin,

 zein eleizako janziyan,

 zure plumatik atera ziran

 izkribu denak graziyan,

 ala Europan non Amerikan,

 Aprikan eta Asiyan,

 Zure izena errespetatzen

 dute gaur mundu guziyan.

 XII.

 Mundu osoan irukirikan

 gloriya irabaziya,

 zu ill ziñala esaten ari

 da beti jemle guziya;

 bada ikasi bezate denak

 ez dala ori egiya,

 Don Pedro-rikan etzan ill, dago

 lotan oraindik biziya.

 XIII.

 Au bere lanak esaten dute

 erabatkari justubak,

 onore jaikitakoz egille

 berena aberastubak;

 ain berarekin egongo dira

 biotz denetan piztubak,

 non ez diran bein mundubak diraun

 arte izango aztubak.

 XIV.

 Ama España maite maiteak

 zenubelako merezi,

 oroikagarri berri eder bat

 egiten zitzaizun asi;

 gaur da bukatu eta nor ziñan

 dezaten denak ikasi,

 Bere gañean nai zaitu para

 zaitezen beti en bizi.

 XV.

 Zu goititzera dira beraren

 beste semeak etorri,

 eta gu ere bai euskaldunak

 bidean korri ta korri;

 bidez ditugu usai gozozko

 lore gerenak ekarri,

 nai ditugula onorezteko

 zure oñetan ezarri.

 XVI.

 Lor-ontzt moch au ez dator emen

 daudenak bezin besta,

 alaz guziyaz euskal-erriko

 lorez onora zaitea;

 ez ditekena da guchi izan

 eta asko ematea,

 eskeñiya da chikiya, bañan

 aundiya borondatea.

 XVII.

 Zure oroitzik mundurik mundu

 iñoiz ez dediyen berra,

 mallarik goien goienengora

 alchatu zaitugu, orra;

 au egin arte zekarren gure

 biotzak karga gogorra,

 gaur dizu zere ama Españak

 pagatu zenizun zorra.

 XVIII.

 Begira jarri bitez onuntza

 ingurutako orriyak,

 eta segiran asi alchatzen

 onelako lan berriyak;

 bear bezela ez diralako

 sarizten gizon aundiyak,

 lotan gelditzen dira esnatu

 bear luteken ordiyak.

 XIX.

 Jira gaitean gu euskaldunak

 orain geren lur maitera,

 non arkituko degun lan modu

 oek antzezteko era,

 guk ere geren aita onaren

 seme leialak bagera,

 bear ditugu ilunpetatik

 argira berak atera.

 XX.

 Ara non dagon, ara Don Pedro

 ustez illtzana biziya,

 oroikagarri berri batean

 soin onorezkoz janziya;

 viva lan on au egindutenak,

 viva España guziya,

 Jaunak banatu dezala denen

 gañean bere graziya.