Chimuk

Artola, Ramon

 Euristalak, saltzera

 gizon bat ferira,

 zijoala, zegoala

 chimu bat begira,

 onek gordeka presaz

 jachirik menditik,

 lapurtu zion euri-

 estal bat mandotik;

 eta bere arekin

 itzul zijoala,

 topoz egiñik lagun

 bi, an beriala;

 esan zien ara nik

 emen gauza ona,

 euristala, gizonak

 ibiltzen dutena:

 eta gustaturikan

 lagunari ura,

 bertan segiran jaio

 zitzaien burura,

 lapurtzea beste bi

 ere modu artan,

 berriro mandozaya

 an pasatzen bazan:

 eta artan zirala

 emanik euriyak,

 bik zabaldu zuten ta,

 kirtenetik biyak

 elduta zeukatela,

 aize bat sarturik

 eta ark azpitikan

 aidean arturik,

 igo zuben bi chimuk

 zinzillik zitula,

 eta zan itsasora

 joana izan ala.

 Orduban azpitikan

 begira zegoanak,

 esan zuben izuz ¡ai!

 adio lagunak;

 izan litezke euri

 estalkayak onak,

 bañan chimuk gu nola

 ez geran gizonak,

 orlako gauzik eztet

 nai orain neretzat,

 etziran konpitiak

 egin astoentzat.

 Onek erakusten du

 kontu aundiz jakin

 bear dala ibiltzen

 zenbait gauzarekin;

 guretzat ere denak

 eztirala onak,

 ongi begiratzeko

 gauzari gizonak.