Chimuba, zakurra, arza eta beren jabea

Artola, Ramon

 Erriz erri zutela

 diru asko biltzen,

 ziraren komeriyak

 egiten ibiltzen;

 eta etziralarik

 ala gaizki bizi,

 chimuba zan bein itzul

 egin naiyan asi;

 eta beroturikan

 berak lagun biyak,

 irurak korritzera

 joan ziran mendiyak.

 Nagusiya irtenik

 segika berari,

 urrutira atsegin

 zion chimubari,

 bañan non jirako zan,

 aldapadak berra;

 jechi ziran irurak

 erreka batera:

 au pasa nai zuten ta

 komeriyak ziran,

 zakurra ez bestiak

 izutzen baiziran.

 Chimubak, igaldori

 ona nola etzan,

 zion beldurrez dardar

 zakurrari esan,

 pasa zezala ura

 bere bizkarrean,

 nagusiyak etzezan

 ill an legorrean;

 eta ala asirik

 pasatutzen biyak,

 ur ondotik otsegin

 zien arz aundiyak:

 -Zuek joan ta, bakarrik

 ¿zer egin biet nik?-

 zeñi chimu chatarrak

 eranzun zion:-ik

 egin zak naidekana,

 or konkon, or konpon,

 igari ezpadakik

 ill arte or egon-

 eta jabeak an eiz

 emanik aieri,

 bere izenez deitu

 zion zakurrari:

 eta au aiñ izanik

 leial ta umilla,

 beriala jira zan

 jabearen billa;

 bañan nola chimubak

 aruntz nai etzuben.

 zakurrak ura galdu

 zezan egin zuben,

 bere buruba sarta

 murgillian urtan,

 eta nola chimuba

 etzeiken egon an,

 libraturik zakurra

 chimubaren gandik

 itota urak zuben

 au eraman andik.

 ................

 Emen ikusten dira

 chimubaren lanak,

 zer bidetan parate

 zituben lagunak;

 gaitzik nai ez dubenak

 beretzat ekarri,

 ez belarririk lagun

 gaiztoari jarri.