Chimuba eta astoa

Artola, Ramon

 Chimuba zijoala

 gazta on batekin,

 bidean topoz egin

 zan astoarekin;

 eta ikusirikan

 negarrez zegoala,

 esan zion: zer zuben

 malkozturik ala.

 Astoak anka zion

 alcha segiruban,

 esanaz, zerbait sartu

 baitzitzaiola an,

 eta alako miña

 zubela sentitzen,

 etzala atrebitzen

 andikan mugitzen.

 Chimuba kupiturik

 ikusteaz ala,

 esan zion, segiran

 saiatuko zala,

 zer zeukan billatutzen

 edo ateratzen,

 luzarogoan egon

 etzedin penatzen;

 eta gazta lurrean

 utzi ta berari,

 eldurik zankotikan

 an baitzala ari,

 zeukan aranza puska

 atera eziñik,

 noizik bein galdetubaz

 artzen zuben miñik,

 atera zionean

 esan zion: -orra

 kanpoan degu zure

 aranza gogorra;-

 eta ura esan ta

 bere gaztagana

 makurtu zan segiran,

 bañan ¡ai! zer lana;

 ura aranza ezin

 aterarikan an,

 ari zan bitartean

 astoak zion jan.

 ................

 Chimubak miña kendu

 asto lasayari,

 lanaren truk lasayak

 gazta jan berari:

 zer liteke espero

 lasayarengandik,

 gazta zuzenik edo

 onik ez iñondik.