Chimuba eta  arranoa

Artola, Ramon

 Negu bat gertaturik

 biziro gogorra,

 chimubak artu zion

 berari beldurra;

 igarri zuben- gaizki

 zala ibilliko,

 otzak bere umeak

 ziozkala ilko,

 zeren larru gorriyan

 baitziraren bizi,

 eta ala zan aien

 jantzi billa asi;

 bada joanik ardi, lo

 zegoan batengana,

 esnatu gabe moztu

 zion ille dana,

 eta au arturikan

 bere bizkarrean,

 zijoala noizik bein

 gordeaz bidean;

 goi goitik ikusirik

 arranoak ala,

 iruritu zitzaion

 ardiren bat zala,

 eta joan ta itorik

 bertan beriala,

 gertatu zan itoa

 ardiya etzala;

 bada jateko ere

 nola etzan ona,

 chimu char petral ardi

 janziyan zegoan,

 beregan esan zuben

 korajez beterik:

 ¿orain zertarako det

 jostallu char au nik?

 eta eramanikan

 arbol gain batera,

 jarri zuben zinzillik

 adarretik bera,

 esanaz: zubena len

 maiz egiten burla,

 orain bestien burla

 garritzat dagoala.

 ..................

 Iltzean ez dirade

 ezkutatzen denak,

 oraindikan gelditzen

 dira oroimenak;

 ala, gero aundiya

 nai dubenak izan,

 lan onak bear ditu

 azaldu bizitzan.