Biblia-ko pasartea iru kantutan. Gure Jaungoikoaren agindea. Lenengo kantua

Artola, Ramon

 I.

 ¡Zer mirariya izan zan gure

 Jaungoikoaren graziya!

 Sei egunean bukatu zuben

 Mundu egiten asiya;

 Zazpigarrenak zuben denboran

 Eman goizeko argiya,

 Lurra jaiki zan belar berdetan

 Lore ederrez jantziya.

 II.

 Ongi musutu zitubanean

 Beak zeruko argiyak,

 Alderdi denak azaldu ziran

 Dizdiratubaz garbiyak;

 Kristalezkoak iruri zuten

 Errekak nola ibaiyak,

 Eta tul urdin fiñez jantziyak

 Berriz, itsaso ta goiyak.

 III.

 Goiz jeiki ziran abere malso

 Saltakari ta pistiyak,

 Eta oraindik goizago chori

 Chiki kantari guztiyak;

 Ongi legortu bañan lenago

 Arbol gain intzez bustiyak

 Gorgoriozka asi zituzten,

 Beren kantacho eztiyak.

 IV.

 Eguzkiya zan ain eder baztar

 Denak dizdizten ageri,

 Baziruriyen urrezko tinta

 Zala gañean erori;

 Itz batez lauki! egin berriya

 Gertatutzen zan mirari,

 Bañan oraindik pinzelacho bat

 Palta zitzaion berari,

 V.

 Ikusirikan bada etzala.

 Bear bezela lan dena,

 Pinzelachoaz enkargatu zan

 Jaun bera egin zubena;

 Ala arturik eskuba bete

 Lur bertan eran zegoana,

 Jira birekin emanik aize

 Eraztu zuben gizona.

 VI.

 Izena Adan ipiñirikan,

 Nai izan zion bertatik

 Eman emazte laguntzalle bat

 Sortuba bere sustraitik;

 Eta kendurik lotan zeguala

 Kostilla saiets batetik,

 Eraztu zuben emakumea

 Ezur uztaitu artatik.

 VII.

 Jaiki zanean lotatik Adan

 Agerkaitubaz berari,

 Esan zion, au egin det Eba

 Eta emaztetzat tori;

 Era guzira bizi zaitezte

 Bada jankaia ugari,

 Bakar bakarrik etzazutela

 Ikutu arbol bat, ori.

 VIII.

 Onetaz oso bukaturikan

 Jaunak bere lan aziyak,

 Naiera denak utzi zituben

 Bear bezela jantziyak;

 Adan ta Eba, jardun zitzaizkan

 Pozez ematen graziyak,

 Eta zeruban alabatutzen

 Berriz aingeru guziyak.

 IX.

 Oetako bat Luzbel zeritzon

 Galai guzizko ederra,

 Lenagotik gallandurikan

 Asiya moldatzen gerra;

 Bañan zeruban ikusitzeaz

 Jaunak alako okerra,

 Kastiguz bota izandu zuben

 Beko infernu zokora.

 X.

 Etsai gaiztoak galdu nairikan

 Jaunak egiña zan lana,

 Arrimatu zan sube ichuran

 Arbola bakar argana;

 Eta Adan ta Ebari deiya

 Egiñik berarengana,

 Engañatu ta jan eran zien

 Fruta jan bear etzana.

 XI.

 ¡Zer nolakoa etzan izango

 Jaungoikoaren kolera,

 ikusitzeaz pekatu ala

 Egiten Adan ta Eba!

 Biyak zegiran zituben zelai

 Eder artatik atera,

 Eta bialdu beste paraje

 Tristiagoko batera.

 XII.

 Para zituben beren izerdiz

 Irabazitzen ogiya,

 Señalatubaz ondorerako

 Eriotz izugarriya:

 Egikaratu etzutelako

 Artapen Jaunak utziya,

 Galdu zitzaien betiko zuten

 Zoriontasun guziya.

 XIII.

 Bañan segiran kupiturikan

 Berataz beren Jabea,

 Ezin naidartu izandu zuben

 Ain triste aiek uztea;

 Eta gogorra zalarik izan

 Kastigu bide berea,

 Kulpa zutenak pozgidatzeko

 Jaiki zan itz bat obea.

 XIV.

 Itz artaz zien adierazo

 Zerbait gerora andikan,

 Jaioko zala Salbatzalle bat

 Birjiña batengandikan;

 Eta etsayak zeuzkan aginde

 Guziyak zeaturikan,

 Gizona libre jarriko zala

 Zeukan pekatupetikan.

 XV.

 Ona non degun aginde Jaunak

 Egin izandu zubena

 Seguruztuba Salbatzalle bat

 Sortuko zala gugana;

 Bada izanik itz au sagradu

 Uka etzezakeana,

 Ikusiko da nola osatu

 Zuben bere itz emana.