Bare kurkulloa, barea eta belarra

Artola, Ramon

 Bare kurkuil bat ezin

 igoz paretean,

 zebillela gertatu

 zan, barea bean;

 eta ark zion oni

 esan: ai laguna,

 etzan iguala sortu

 biontzat portuna,

 ni nabil jaio ninzan

 ezkeroz nekean,

 echetzar au detala

 beti bizkarrean,

 eta zu berriz neke

 gabe bizi zera,

 kurkullaz kargatuba

 ibiltzen etzera

 ¡ai nork leukaken zure

 bizi modu ona!

 ¡ai zein tristea dan ni

 bezela dagona!

 eta bareak ura

 zionean entzun,

 -tristiago bizi naiz

 ni; zion eranzun,

 esturan gertatzean

 non gorderik gabe,

 ez naizelako eche

 kurkuil baten jabe;

 noiz bañan noiz pistiyak

 nauten eramango,

 eta odol guziyak

 chupatubaz jango;

 itzul egin nai, eta

 lasterka joan ezin,

 urrikal-garrigorik

 alda bat ni bezin;

 -bai, bada; esan zion

 belarrak berari,

 okerrago gertatzen

 zaigu askoz guri;

 arrimatzen badira

 gugana ardiyak,

 leporik gabe uzten

 gaituzte erdiyak;

 eta segarik bada

 berriz arrimatzen,

 ipurditikan gaitu

 guziyak pikatzen;

 -ala da; esan zuten

 bareak orduban,

 -gu bañan gaizkiago

 badira munduban,

 eta ala aitzeaz

 pena iñorenak,

 bertatik zitzaikatan,

 guchitu berenak.

 ................

 Gurekin gertatzen da

 beste onenbeste,

 denok baitegu gaizki

 gerarela uste;

 eta ikusitzean

 gaizkiago beste,

 orduban ezta penik

 sentitzen ainbeste.