Azariya, zakur jantziyan

Artola, Ramon

 Azariyak mozturik

 atzeko isatza,

 nai izan zuben artu

 zakurraren antza.

 Ala onen larrubaz

 tapaturik ongi,

 ollo usaian joan zan

 basarriz basarri.

 Sarri usandurikan

 bat biziro ona,

 itzegiteko zuben

 billatu gizona.

 Zeñari esan zion

 miñez egon zala,

 eta lur aldatzera

 zijoala ara.

 Bada baldin bazuben

 ark gustoa ala,

 beraren serbitzari

 geldituko zala.

 Gizona arkiturik

 eraro itz artan,

 bueno geldizedilla

 bada zion esan.

 Etziran zortzi egun

 pasa geldituta,

 non asi zan nabaitzen

 egaztien palta.

 Geroz etzan egunik

 etzanik bat galtzen,

 da esatea andik

 ollorik paltatzen.

 Ontaz kejaturikan

 zegoala gizona,

 zakurrari ots egin

 zion beregana.

 Esanaz: "¿Zertan eztek

 egiten zaunkikan?

 ire zaunkik estiat

 aitu oraindikan.

 -Jauna, eranzun zion,

 ez nezake egiñ,

 zeren detan oraindik

 artzen aboan miñ.

 -Egintzak esan zion

 bigarrengo chandan,

 zer zaunka modu dekan

 nik jakin dezadan.

 Orduban zan zaunkaka

 zakur ura asi,

 bañan zaunkatzen zuben

 egiten ki, ki, ki.

 Onetan igarririk

 etzala zakurra,

 ezpada azariya

 eta bera zarra,

 mugitu zan gizona

 eskopeta billa,

 bañan azari zarra

 izanik abilla,

 ankartetik pasata

 asirik igasi

 etzan arren pintikan

 geiago ikusi.

 .............

 Onek erakustendu

 serbitzari charrak,

 dirala ondatzeko

 askotan bazterrak.

 Nor dan begiratzeko

 ongi aurrenean,

 penaz arki eztediñ

 biyaramonean.