Azariya eta zakurra

Artola, Ramon

 Biyak zijoazela

 bein bide batean,

 ikusi zuten gizon

 bat bere lanean.

 Au zan arakiña ta

 aragiya austen,

 puskak zer nai modutan

 zitubela uzten.

 Azari zarrak zion

 esan zakurrari,

 ostu zaiogun puska

 aundi bana orri,

 kontatuko dizkiat

 nik bat bi iru lau,

 eta lau esatean

 sartuko gaituk rau.

 Esan ta egin biyak

 asirik batean,

 Azariya tranpaz zan

 erori bidean.

 Eta zakurra joanik

 gaitz pensatu gabe,

 egin zan ango puskik

 onenaren jabe.

 Bañan jabeak zuben

 lapurtzen ikusi,

 eta segitu zion

 labana ta guzi.

 Zakurrak nabaiturik

 trantze ain larriya,

 bota zuben abotik

 bere aragiya.

 Gizonak berriz kaso

 egin gabe oni,

 oraindikan segitzen

 zion zakurrari.

 Nai zuben kolpatzeko

 bera arrapatu,

 geiago aragirik

 etzeion lapurtu.

 Eta... ¿da arrapatu

 zubela egiya?

 bai... bestek... an lurrean

 zegoan aragiya.

 Azariya egiñik

 puska arren jabe,

 jabea gelditu zan

 aragirik gabe.

 Baita zakurra ere

 ederrak artuta,

 berriz lapurtutzeko

 goguak kenduta.

 ...............

 Onek erakusten du

 bear dala jakin,

 kontu-aundiz ibiltzen

 pillosamarrakin:

 geicho fiatzendana

 beren esanetan

 gaizki irtengo dala

 lautatik irutan.