Auntzak

Artola, Ramon

 Etzutela jan gabe

 osto puntik uzten,

 auntzak bazter guziyak

 larrutzen zituzten;

 eta bazter beraren

 jabeak mindurik,

 maiz botatzen zituben

 bizardunak andik.

 Artaz auntz bati jaio

 zitzayon burura,

 tranpaz engañatzea

 nausi etsai ura;

 eta pozturik bizar-

 adarrak ondotik,

 eta otso larru bat

 arturik gañetik,

 joanik jabeagana

 esan zion:-jauna,

 nik zuzenduko diot

 darabillen lana;

 utzitzen badit bere

 lurretan ibiltzen,

 nik jardungo det ango

 bizardunak iltzen;

 ni naiz otso gaistoa,

 etsaya aiena,

 nik garbituko diot

 bere bazter dena:

 eta ura aitzeaz

 pozturik jabeak,

 utzi ziozkan libre

 goiak eta beak;

 esanaz, arengana

 fiyatutzen zala,

 eta ark auntz angoak

 garbitu zitzala.

 Artan joan zan otsoa

 mendira segiran,

 bañan auntzakin, bera

 alkarturikan an,

 pozez otsoa denak

 zutela erdiyan,

 lasai segitu zuten

 gero pikardiyan.

 ................

 Au da zalanzaririk

 bear bada artu,

 ondo bear zaiola

 nor dan begiratu;

 ichupetan fiyatzen

 denak nor nairekiñ,

 gal lezakela bere

 buruba arekiñ.