Oņazez
Artola, Rafael
Oraindik aurra ziņan
(Bederatzi urtetan)
Ez al zera oroitzen?
Bein josten nengoala sukalde-bazterrean
Zu, erabeti xamar,
(Bestetan ez bezela) urbildu zintzaidan...
Baņa... (ama-begientzat ostenik ez baita)
Tira! Zer dezu, nere? galde nizunean...
Ezpaņak durduri ta itzak nolapaika
Ama, apaiz nai dut nik erantzun zenidan.
Orduko poz-zirrara ez dut anztekotan!
Geroz, geroagoan
(Ikastaro urtetan)
Zenbat liskar, enbata
Zure barne-burruka mendera bearrean.
A burrukaren gaitza!
Nunbait gazte-odolak zirakin zaņetan...
Amaren aholkua au zenun orduan:
Portxaz, ez, seme, arren! Erabaki garaiz!
Baņan zuk bein ta berriz yardesten zenidan:
Kosta ala kosta, ama! Benetan ari naiz!
Au gerta zitekenik pentsa al nezakean?
Apaiz asi-berritan
Ain nekagaitz, lan ta lan,
Ain suar zu ikusteak
Ezin esan alako atsegiņa zemaidan.
Ekintza on danetan
Lankide ez nintzaizunik ez baitziduridan...
Beņola... eriotza gurera eldu zen...
Aita, azken-arnasetan..., gaitzak erkitua...
Eta zu, ongi il zedin berari laguntzen...
Paketsu, lasai, pozik!, jun zan gizajoa,
Semeak bait-zemaion barkapen-osoa!!
