Itxasoa eta atxa

Arrugain

 Itxaso zabalaren

 Bazterrean

 Olatu bildurkorrak

 Austen ziran

 Aitz sendo ta arro baten

 Oin-oiñetan.

 Atxak, aren zartadaz

 Gogaituta,

 Barruko sumin biziz

 Egin eutsan:

 -Itxaso, zagoz geldi

 Ta bakean;

 Itxi naizu, mesedez,

 Nere etxean.

 Or daukozu zurea

 Zabal-zabal,

 Ta, iñorenera zatoz

 Lotsabaga?

 Jaunan eskua gero,

 Zuzena da;

 Zigorkatu legike

 Aren alak,

 Zure ausardi gaizto

 Ta zitala,

 Ba Aren asarrekuntzan

 Jausten danak,

 Ordaintzat beti dauko

 Azken latza.

 Ez urten zure etxetik,

 Itxasoa;

 Gorde zure lekua,

 Neuk neurea.

 Jabongo dot, ta onan,

 Alkarregaz

 Pozik biziko gara

 Aurrerantza.

 Itxasoak atzetik

 Urten eutsan,

 Berba egoki onek

 Esanagaz:

 -Goiko Jaunak Ber-berak

 Ebatzita,

 Daukodaz nik bideok,

 Aitz arroa.

 Erabil zure etxean

 Sar-urtenka,

 Neugana etorteko

 Jas orretan.

 Zure berba garratzok,

 Auzokide,

 Eztira niretzako

 Argipide;

 Nik nire egin-bearrok

 Zain ta bete.

 Ondo egiten dodaz

 Lendik bere.

 Zure negarrok bada

 Gorde zeinkez,

 Beste zerbaiterako

 Eukirik prest.

 Alkarren auzokide

 Ziran onek,

 Euren barriketea

 Ausi eben;

 Atxa bere tokian

 Gelditurik;

 Itxasoa beretik

 Urten barik,

 Ta arek onen zartadak

 Aurrerantza,

 Artzen zitualarik

 Len bezala.

 ONDORENA

 Sarri nabaitzen dogu

 Gizartean,

 Lagunen bat sarturik

 Aren giran.

 Iñoren lanak ziur

 Kaltegarri;

 Norberarenak, barriz,

 Onak beti.