Seme maitiari

Arrospide

 Euskal erritik Amerika'ra

 juan ziñan gazterik

 gizaxuorrek, amairu urte

 etziñuzela besterik.

 Osaba eskaka, bein, agindu nion,

 etzeguan itzik jaterik,

 ondoren txarra, igaro nuen

 neke naigabez beterik

 nere bitartez, izan zan dana

 etzuen bestek errurik.

 Len aberekin, mendian eta

 orain etxian lugintzan

 zer esatera noan, jar-zaitez

 arreta aundiz salantzan.

 Entzun dedanez uztartu zera

 Josefina'kin elizan

 aita zarraren ekanduari,

 begiratuaz nola zan;

 Felix, zayatu, la zortzen dan

 landaretxorik, baratzan.

 Aita zuriak, izan zituben

 zazpi landare osuak

 zortzigarrena aldi-baño len

 mozturik sator geiztuak:

 zazpitatik bi, eraman zizkion

 Jaun-Goiko txit maitetsuak;

 orain bosteri begira nago

 nun dabilzkiten pausuak

 maite naute ta, nik ere dauzkat

 biotz gañera jasuak.

 Ezagutu det bizierarako

 zuk artu dezun laguna

 eztedizkiot ematen dunik

 eun urte ditun amona,

 gaztia eta bikaña dezu

 guztiz eder ta leguna,

 alkarren utsak, etxian gorde,

 agertu biotz biguna

 guraso naiz ta opa dizutet

 luzaro zorion bana.