Kantabriako larrosea

Arrese ta Beitia, Felipe

 Aranzazuko Izar chit eder

 Errañutsua,

 Zeru goyetan Jaunaren urren

 Zagozana,

 Parkatu-idazu lira motel au

 Gaur azarturik

 Jasoten badot zure leku goi

 Orretara.

 Bedeinkatua ¡o! Euskal-erri

 Berdez jantzia,

 Zergaitik dozun icharopen-gei

 Aiñ altsua,

 Zein dan Zeruko Erregiñ eder

 Ama maitati,

 Aranz artean larrosa gisan

 Agertua.

 ¡O! loren lora, nire kantu au

 Arren amorez,

 Ontzat artu-izu, abegi argi,

 Eta cheraz,

 Obeagorik, moldau, ipiñi,

 Ta atonduteko

 Dagotzun eran kantau daizudan

 Duiñ ezpanaz.

 Euskal-erriak zor jatzun legez

 Jaso zaizala,

 Bera daukazu zeure oñetan

 Auspazturik,

 Berak zuregan lau gizalditan

 Ikusitako,

 Anditasunak alabetako

 Isoturik.

 Berak kantau bei nire lekuan

 Ama maitea,

 Berak ots begi, berak deadar,

 Berak ulu,

 Berberak dei ta gaur iragarri

 Alde danetan,

 Zelako dontsu emen garean

 Zuregaz gu.

 Berak jarriko deutsu izen bat

 Ain egokia,

 Deiturik zuri, Kantabriako

 Larrosea,

 Zerren zarean lora guztien

 Lora Erregin,

 Zerren jartoki autu zenduan

 Arantzea.

 Anbotok pozez ikusten zaitu

 Lora ederra,

 Gorbeiak barrez deutsu artuten

 Gaur usaiña,

 Aitzgorri arro dago burua

 Zarden dabela,

 Kerizpetuten Euskal-erriko

 Erregiña.

 Alkarren leyan gure mendiak

 Jasoten dabez,

 Euren buruak zuri begiak

 Ezarteko,

 Bertako artzain bertsolariak

 Egun gozo au,

 Dauke kantuan Ama zeurorri

 Eskinteko.

 Beste egunakaz ez dabe egingo

 Egun au bardiñ,

 Zerren obeto au gura daben

 Danak ondrau,

 Zergaitik euren Aranzazuko

 Ama bear dan,

 Euskal-erriko Erregiñatzat

 Gaur koronau.

 Erri guztiak agertzen dabe

 Poz bat andia,

 Guztietatik Aranzazura

 Norbait dator,

 Aberats andi izanagaitik

 ¡O zeinbat oiñez!

 Nekatu arren euren gorputzai

 Einda gogor.

 Dontzella samur begiz batua

 Dator zugana,

 Ach arteetan aldatsik aldats

 Aloñara,

 Ume chikiak gurasoaren

 Bizkar gañean,

 Mutill ta agurak echuten zure

 Oñetara.

 Danak guztiak Aranzazura,

 Deituten dabe,

 Asko goisetik baraurik datoz

 Nekatuak,

 Zure Semecho orren gorputza

 Sakramentuan,

 Artute arren geratuteko

 Indartuak.

 Kanpaiak oska ¡ze gois Maria!

 Deitu deuskuen

 Erdue, erdue euskeldun seme

 Eta alabak,

 Ikusitera zelako koroi

 Ederra daukan,

 Egun onetan jantzi dagian

 Zuen Amak.

 Erdue bada Ikusitera

 Ikusgarri au,

 Sekula bere echatzuena

 Erakutsi,

 Euskal-erriak ez deustalako

 Len koroerik,

 Iñoz gaur legez Patrona gisan

 Ospez jantzi.

 Erdue, erdue, aberatsak naiz

 Bardin pobreak,

 Erdue, erdue, chiki gazte zein

 Nagusiak,

 Erdue urte askogaz makur

 Zagozen zarrak,

 Erdue, erdue batzuek eta

 Bai bestiak.

 Erdue alargan, erdue ume zurtz,

 Baita geisoak,

 Erdue miñez naibageturik

 Zagozanak,

 Nik osatuko ditut zuen gach

 Ta pozik jarri,

 Larri ta estu illetaz bizi

 Zareanak.

 Emen gaukazuz, ona emenche

 Ama maitea,

 Guzti guztiok zugana pozez

 Etorririk,

 ¡O! Rakel eder ¡o! Judit sendo

 Ester garbia,

 Zure umeok zeure onetan

 Makurturik.

 Emen gaukazuz Kantabriako

 Larros ederra,

 Zelan koroia Obispo jaunak

 jazten deutsun,

 Ikusitera etorri gara

 Onik aurrera,

 Bere Patrona, Euskal-erriak

 Deitu daitzun.

 ¡O! zein dontsu dan Ama arako

 Maite dabena,

 Zure izena zein dan izen bat

 Ain eztia,

 Zure graziak sendatuko dan

 Argal unetan,

 Aren arima, aren biotza

 ¡O! Maria.

 Iturri-urak dituen legez

 Lurrak samurrik,

 Frutuak emon eragiteko

 Giro jarten,

 Alanche dozuz benetan maite

 Zaituenetan,

 Justiziaren frutuak sortu

 Eragiten.

 Zein maitegarri direan Ama

 Ta Erregiña,

 Zuk atsedeten, zuk lo egiten

 Dozun dendak,

 Pekatariak Erregiña au

 Ondradu daigun,

 Ta jadichiko deuskuz beronek

 Zorionak.

 Arren zakioz Jaun altsuari

 Ondoan jarri,

 Erregutu ta eskatuteko

 Gaur gugaitik,

 Zure bitartez garbitu daizan

 Gure arimok,

 Ainbeste erruk an ichitako

 Loyetatik.

 Zerren intzentsu errea baño

 Gozoago dan,

 Baltsamoaren antzeko dozun

 Erregua,

 Zergaitik ez dan jadichi baga

 Iñoz geratu

 Guretzat guztiz ona izango

 Dan frutua.

 Orresegaitik kantauko doguz

 Pozen pozagaz,

 Orrenbesteko errukitasun

 Ugariak,

 Euren miritzaz osatu-iguzuz

 Gure biotzak,

 Amodiozko damuz urtuten

 Gaur asiak.

 Zugandik utsik euskaldun onak

 Icharoten dauz,

 Baita Euskaldun-erriak bere

 Zoriona,

 Bere jagola lau gizalditan

 Zarean legez,

 Orain zachakoz Ama, Erregin,

 Ta Patrona.

 Ots, egin daigun euskaldun danok

 Bizi dedilla,

 Gure Patrona Kantabriako

 Larrosea,

 Bizi dedilla, Euskaldun-erri

 Fededunari,

 Bere mantuaz egin dagion

 Kerizpea.