Zorimena

Etxebarria, Toribio

 Gauza eder askon artian,

 bai Gauza ederra benetan,

 Larrosak San Juan goizian,

 esnaturik intzetan.

 Kolore eta usaiñ ederrez,

 ta milla orri leguntsuak

 artuta itz neurtuen ordez,

 Jaunak eiñdako bersuak.

 Gizonek iñoiz eiñdako

 onenak baño asko obiak;

 naiz Jainkuan eten-bako

 kantuan al'tako aliak.

 Jasotzen Uda-barrixa

 ta loi-bako edertasuna;

 barru t'agiri garbixa,

 lora inen ondasuna.

 Zintzotasunan iduri,

 neskatillen apaiñ eder;

 edo gorri edo zuri,

 ez dotoriago ezer.

 Baña alperrik larrosak

 jatorri bat, ez danena,

 negarretan edo pozak,

 ideko, ai, zorimena.

 Batzuk ba bedinkatuak,

 apaiñ urrezko ontzixetan,

 on-arturik Jaungoikuak

 opa letz bere altaretan,

 Esku maitetsu argi batek

 eskiñi deixazenian.

 ¡Zorionekuak larrosa arek

 larrosa guztien artian!

 Beste batzuek, Zeruak

 lagarik larr'tan bertako,

 ditu, beiñ eiñda ezteguak

 gordetzen azitarako.

 Gizaldiak juan da etorri,

 beti iraun deixan kastiak;

 ta beiñ zartu garanori

 jarrai deiguen gaztiak.

 Baña ara beste batzuna

 lora ederrak izatiakin,

 zorimen ben'tan illuna,

 ¡salgei ai ba diruakin.

 T'ain politak izan arren,

 bai egunian egunian,

 edozeiñ zatarki zazkarren

 bendeko, ostikopian!