Karmelo Etxegaray

Erkiaga, Eusebio

 Mutiko nintzala, zentzuna lo-sorro,

 eldu yatzun anker, erioren erro.

 Euskalerriaren nekearen orro!

 Semerik onenak gabe epel, len arro,

 argiek lausotuz, oro itzal, zomorro.

 Euskaldunentzat bai pozgabeko ordua!

 edestien otsa bait-zan isildua,

 lengo aldiaren isil-eskutua

 argitzen ari zan gizon ausartua

 zerraldorik zetzan, geldi, otzitua...

 Aren biotzaren ederra, samurra!

 Ogeta bost urtek geroztik agurra,

 baña aren gomuta, bait-zan on ta zurra,

 ezingo dau gure gizaldiak urra.

 Arrorik bego gaur gipuzkuar lurra.

 Gure Erri zarraren kondairagillea,

 larru lerinduen irakurzalea,

 anaien burruken adierazlea,

 gure gauzetara gogo-esnalea

 zure lanetan dot mardulik, alea.

 Orduan ez neutzun nik negarrik egin,

 ezpait-zindudazan, ez ondo ta ez gain,

 ezautzen; bait-geunden ain urre ta ain urrin;

 geroztik, amaika bidar nik ozka-min

 zure idazlanetan, gozaro, atsegin.

 Euskera'rentzako zure maitasuna!

 "Bein da betiko"-tzaz idatzi zenduna

 gogoan dot orain; arima-lurruna

 me, zei, usaintsua lerrotan barruna:

 kutun zuk Aitor'en izketa leguna.

 Euskal-edestiko zuzi dizdizari,

 elerti-saillean bazka gizen, yori;

 kristau zintzoa arras, guraso leñargi,

 euskal-semietan yator, biotz-andi:

 Yauna'k bemokizu irabazi-sari!...