Spatium curvum
T. Etxebarria
Jakitun batzun esanean,
joan da joan, beti joanik,
aurrera, zuzen-zuzenean,
Denborak amaitu aurretik
edo iraungo dabena bete,
noruntz joera gendun asi,
ara itzuliko ei giņateke;
zerua dan guzti-guztiari
arturik neurri ososoa,
ta, ziurki, justu-justua.
Eta beste ainbeste egitera
denboren irauntasunean,
joan da joan, beti joatera
etorkizuneruntz, zuzenean,
ez ete giņake elduko,
barriro, alakoren baten,
gaituen zeruak munduko
utsera biurtu baiņo len,
gauzen lenengo egunera
ta aurkitu asieran ostera?
Eta bein bat lotara ezkero,
denboren irauntze guztiak
nolan ez diran baiņa ziero,
utsa beste milloi urtiak
nork daki ez izango ete garan,
denborak joaten dirala
illaran eternidadean
Jainkuan kiņu labur baten,
berriz, kiņu aren bakoitzian,
bizi barria asi bearrean?