Neskatxa maitetsu

Arratetiko bat

                                 Quia amore langueo.

                                         Canticum. 2,5

 Zer ete da, amatxo,

 biotzian nik dotena?

 Zegozer ez dakitxena

 ta narabixana gaixo.

 Arraten, kurutzi' eskerik,

 nundik bako tristuria,

 da ez lako negar-guria

 egunero darabit nik.

 Ez dot, ama, gauza erreza

 esati' zer au gaixua;

 garratza bezin gozua,

 poz bat lezkotxe nai-eza.

 Zerbait barruan sormina,

 eta uste dotela pozik,

 ziur ba, osatzekua balitz,

 bestera nik alegina.

 Zer ilun, argi dan gauz'a?

 Zer argi, badau iluna?

 Larrosa eder usainduna,

 Zer arantzaz josi banau?

 Tokitxo bat dakirana

 et'ango bere ingurua,

 atzo arte ostiangua,

 gaur argiz beteta dana.

 Et'alaitasun guztia

 an batu balitz bezela,

 naiz beti ames bat dotela:

 ni neu araxe agertzia.

 Argitasun ta girua,

 ta egunan amabi orduak;

 eta etxiak eta auzuak,

 eta kaletako autua...

 Zoriongarri ango dana;

 dana alde artan estimena,

 zerbait begitan dotena

 balitz letz andik nigana.

 Ala, alderdi aretatik

 naizenian ni kanpora,

 nere orduak aldatz gora,

 jolas guztiak alperrik.

 Ilun abarran kerizia

 eta gero gauan itzala;

 bardin nere barru apala

 ez badot andik euzkia.

 Len neban izaten oya

 lo oso eder baterako;

 oin, ameseta utserako

 lo eiteko sasoya.

 Ames, ziur, zoragarrixak,

 desiuak nola nai, ala;

 esnatzeko naiku ez dirala

 munduko zarata guztiak.

 Nabil, ara ama, biotz lena

 neria ez balitza letz,

 ta neure neurian ordez

 baneu letz beste batena!

 Parka, zuk be, nere Jainkua,

 denbora batetik ona,

 bein ein zenduan Gizona

 badot uste Zeu lakua.

 Len danak bat nituan,

 oin, bat, balitza letz danak;

 diran da izango diranak

 barru'k dinuan kontuan.

 Ai, amatxo, desta biotzak,

 esaten, asmau ezindako

 gaitz gaizto au osatzeko,

 naiku' litzakiala itz bat!

 Berbatxo baten gora beran

 baneu' letz, edo Zerua,

 edo, biar bada, Infernua,

 naizen lekutxuan bertan.