Enbeita

Goiria

 Muxikan yayo, Muxikan asi,

 Muxikan bizi lanagaz;

 Muxikan jarri bere kabia

 umetalde joriagaz;

 Muxikan sortu gaztetarikan

 bere lenengo bertsoak,

 Muxikan lenen ezautu-maita

 Euzkadi bere gogoak.

 Kepa Enbeita, Muxikakoa,

 bertsotan urretxindorra,

 Imanol bere anaia legez

 euskaldun zintzo-jatorra;

 jaungoiko-zale benetakoa,

 Euzkadiren kantaria,

 zure oroia euskaldunentzat

 ikurkun eder-bizia.

 Bertso-egadan ibilli-ziñan

 Aberri-zear lanean,

 jel-asi ona erein-zabaltzen

 euzkoen biotz barnean;

 Zure bertsoak, bertso guriak,

 suzko beroa, txinpartak,

 ainbat euskaldun esnatu zitun

 Euzkadirentzat Enbeitak.

 Soñez ilda be zure gogoa

 bizi da euskal-errian,

 zure oroia ez da atzinduko

 egundo gure artian;

 Otoi, arren, zuk, Enbeita ona,

 guztion alde zerutik,

 auxe daskatzut danen izenez

 gaur neure biotz-barrutik.