Ez da entzuten
René Char
Borroka eta geldotasun hain beltzaren minean,
ene erreinuaren izu itsugarrian, altxatu nituen uztaren
lehoin hegaldatsuak, anemonaren oihu hotzeraino.
Munduratu nintzen, izate bakoitzaren kateen forma
ezean. Aske egiten ginen biak. Morala konpatibletik
hartzen nituen sokari ezin erreprotxatuak. Desagertze
egarriagatik, begiradan aberats izan nintzen,
fedean lantsu. Ukatu gabe.