Kantu eta auhen hiri okupatuan

Daniel Filipe

 2

 Gero eta amultsutasun gehiagorekin, lo gabean, kantatzen dut.

 Angustiaren lore xinpleekin,

 kantatzen dut.

 Oldarraren, krisiaren hitzekin, amesten dut,

 altxatzen dut, ostatu huts eta alimalearen mahaiaren gainetik

 ene itzultzerik gabeko piaiaren ametsa.

 Bakardadea tronpatzeko, beldurra,

 eleak erraiten ditut, musika, esperantza.

 Kantatzen dut bizi naizelako eta

 kanpañako izaitearen kondizioneari lotua eta fidela naizelako.

 Zeren eta alferrik digute oroimena suntsitzen

 maxinekin, errotekin, honorarioekin.

 Zeren eta iduzkiak sutan ematen du zure hilea

 eta ene ezpainek desiratzen baitituzte zure bularrak.

 Kantatzen dut kabala apokaliptiko ikaragarriaren

 espektro ezin definituzkoa izi arazteko.

 Kantatzen dut eta goraipatzen zure loa, adiskide anonimo,

 zu, nunbait gordea, izerditzen eta lanean ari zarena.

 Kantatzen dut zure kuraia orokorra,

 praktikan kantoinatua eta hortik kanpo.

 Kantatzen dut ausikitzen, ofenditzen den bezala

 eta leher eginik, erresistitzen eta bizitzen entseatzen denak bezala.

 Kantatzen dut jakiteko balio duela

 boza ukaitea, muskuloak, nerbioak, bihotza.

 Ostatuko mahaiean, karriketan, kantatzen dut.

 Baratzetan, estadioetan, sufritzen eta kantatzen dut.

 Ganbara abandonatuan, amesten eta kantatzen dut.

 Zure beso eztien artean, negar eta kantatzen dut.

 Egunsentia laxatzen dut ele serioekin,

 kantatuz. Berramesten dut melodia,

 iduzki idekia, amodioa karrika izkinetan,

 soinburu biluzietan marka sentsuala,

 haurtasunaren oroimena, zure aurpegia

 - eta kantatzen dut.

 Bizkitartean deusezendako,

 kantatzen dut.

 4

 Ez da aski eskua gorputz ebakiari buruz luzatzea, hileak berari

 karesatzea eta erraitea : Egun on maitia. Bihar banoa.

 Ez da aski asmatutazko ezpainetan muxu ezti eta lasterrezko baten

 freskura pausatzea eta erraitea: Ateak hetsiko dizkigute. Bainan egon.

 Ez da aski gehienik gustatzen zaizkigun gauzen azal komodo erritual

 eta xuxena maitatzea eta erraitea: Heriotza da bidea.

 Ez da aski Maitaleari begiratzea erahilketa edo irain bat balitz

 bezala eta halere murmuratzea: Bida gara eta nahi ta ez eskatzen dugu.

 Ez da aski piaiako maletak ametsez betetzea, etiketak ezartzea eta

 baieztatzea: Entseatzen naiz ahanztera.

 Ez da aski, gauaren ixiltasunean, musika asots eta interferentzi arinen

 artetik boz estraino eta distantziaduna entzutea.

 Ez da aski uros izatea.

 Ez da aski primadera.

 Ez da aski bakardadea.

 3

 Ez bazen karrasia nabala

 kolpez ahalmenaren

 muga urratzen ari

 Ez bazen izan aurpegia irria

 hondartzako hilikiaren

 antsigabeko postura

 Ez bazen izan lorea lore-hostoa

 gorri bizian ateraia

 urrunean saltzaileen ikanta

 potreta ahantzia

 polboraren gustu goxoa

 leihoaren grilla

 Ez bazen izan kaia ukantza

 gaueko sekretuarena

 suge bipera polizia

 Pariseko gutuna

 maitearen ausentzia

 Ez bazen izan krokodil baten

 hortz zorrotza

 Ez bazen itsasoa hain hurbil

 Ez bazen trahiziorik izan