Omar Nabarro

Atxuri bonbaren ostean

 Arratsaren begirada errena!

 itzalpetan uzten du kale erdia;

 bestean, aldiz, oraindik argia

 taxi hutsen geltokian barrena.

 Bertan behera, izorratuta, azken trena;

 ez dantzute gorpuek irratia,

 zeinetan ari bait da ahots eztia

 iragartzen guduaren azkena.

 Bakartiro zeharkatzen hiria

 dabil haize zorrotz txistukaria,

 hilak gor, bera bailedi mutua!

 Haundi maundien txarreko adurrak

 kolpea eman du eta elurrak

 estaltzen bonba osteko mortua.

 Gaurkoan ere

 atea jo dit

 ostiraleroko permak;

 baina ez diot ireki

 eta hor entzun dut

 eskaileretan behera joaten

 erdi negarrez

 kale gorrian bustutzira.

 Agian,

 hurrengo ostiralean

 ireki egingo diot atea

 ea ze emozio esotiko

 dakarkidan

 ikustearren

 edo

 ea ez ote naizen

 neu berau

 ostiralero

 poemari ate joka dabilkiona;

 ea ez ote naizen neu

 eskilaretan behera,

 poemak atea itxita

 erdi negarrez

 kale gorrira doana

 argitzearren.

 Motelduta    ia itzaltzear

 zentzuen argiak

 azpikontzienteko kameraman bakartia

     —Quasimodo loguraren katedralean—

 garunetako pantailan proiektatzen

                         zure begi barbiturikoak

 loaldiko uretan

                             ezereztu egiten diren

                         zure begi barbiturikoak

 Heuretan igerika      flotatzen

 lobelarraren segeretu urdinska

 amets alanbikatuen formula

                                         edo

 hurrin galdu den

             farmako lurrina

 Lomugan

                     zure begi barbiturikoak

                                                     gauero

 urtuta

 eldarnioz jotzen neure odola.

Egitasmoa

 Dantza morea gura dut hasi

 Pena guztietatik ihesi

 trilitaz zamaturiko gezi

 Apurtu egin horma eta hesi.

 Soinean kendu barik fularra

 Sentitu egin biluzirik bularra

 Eskuartean ipurdi sagarra

 Oinpetan zoramenaren harra.

 Hatz puntaz teklatu orgasmoa

 Takigrafiaz hartu espasmoa

 goxo edan zure balsamoa;

 Hara hemen nire egitasmoa.