Iloba baten eztaiak

Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)

 1

 Kantatzen aiko naiz gaur omore onez,

 Bihotza hanpatua baitut atseginez

 Mahin eder batean jan eta edanez,

 Ongi inguratua gostuko lagunez.

 2

 Eztaietara baitut nik ukan gombita,

 Eta ni bethi konten egitea besta,

 Okasione huntaz gaitezen profita,

 Zeren ez den dudarik utzia gal baita.

 3

 Agur eta ohore jaun andre esposak,

 Egun eder huntako gazte loriosak

 Zeren eman tutzuen elgarri bihotzak,

 Fermu atchik zatzue gaur egin aginzak.

 4

 Sortuz geroz zinezten elgarrentzat inak,

 Gogo eta bihotza baitziren bardinak:

 Bethi egon zaitezte elgarren lagunak,

 Elgarrekin jasanez plazer eta penak.

 5

 Zombat choragarria andere esposa,

 Ainitz ongi egina kolorez airosa:

 Amultsua izanez Zure jaunarentza,

 Ama familiako on bat izanen tza.

 6

 Ederki apaindua arropa churitan,

 Zure parerik ez da konpagnia huntan.

 Nihaurrek entzuna dut erraiten hortchetan;

 «Urus duk behar dena haren besoetan».

 7

 Gizon charmanta dugu jaun espos gaztia:

 Borondate onez du bihotza bethia.

 Zer nahitan artzeko baitu bertutia,

 Ez da beldur hazteko bere familia.

 8

 Kuraia ainitz eta, azkar eta gazte,

 Adin eder hortan da zer nahi bertute:

 Zure bizi guzian gizon ager zaite;

 Munduan bizitzeko urus eta luze.

 9

 Kantu, irri, josteta, ainitz bozkario

 Famila eder huni egun badario.

 Holako best'ederra nik ez dut hatio:

 Jainkoak nahi badu bertzaldi artio.