Errechil

Zubiria, Jean Pierre (Panpilli)

 1

 Jaun Errechil hil dela Urrugna Olhetan,

 Bi Bihotz-minekin dugu ikasi berritan;

 Berri triste hori da edatu denetan,

 Ahaide ezagunak ezarriz penetan.

 2

 Gizon gazte zelarik, kolpez Espagnian

 Gerla hasi baitzuten elgarren artian,

 Frantziara jina zen bizi nahiz bakian,

 Herrarikan ez baitzen horren bihotzian.

 3

 Arpegi onekua, gozo bezen guri,

 Bethi omore ona, aise iten irri:

 Bihotz ona zuela aise zen ageri,

 Bethi prest ezartzeko denen zerbitzari.

 4

 Gorputz ederrekua, zer gizon azkarra!

 Ezin negurtua zen jaun horren indarra.

 Aita familiako on bezen suharra,

 Fede onez hazi du famila ederra.

 5

 Gizon azkarra bezen langile abila,

 Nausi ta lagunentza prestu ta umila;

 Istan guziez kantuz choria bezala,

 Segur emanik badu zombeit charamela!

 6

 Jainkoak eman Zion pertsuko dohaina,

 Gorputz eder batian ainitz bihotz ona

 Famila hazteko arrubian lana,

 Orai agian badu zeruan Domena.

 7

 Eskualdun sortu eta Eskualdun behar da;

 Bethi Eskualdun garbi Errechil egon da.

 Behar laiten pertsurik nik ez diot molda.

 Aski ele suharrik ene baitan ez da.

 8

 Bate pentsatu gabe, laster eta ichil,

 Gu artean ardura herioa dabil.

 Zu jarria baitzare Jainkoari urbil,

 Agian ikus arte zeruan, Errechil!