Prantzisko deuna ta txoriak
Verdaguer
Itali'ko oyan batean
Prantzisko Deuna doa;
Jesus'en maitasun-garraz
Biotza du izioa.
Erreka, ibai ta loreai
Maiteki mintzo zaie:
Aritz, ler eta pagoei
Besarka dagokie.
Zeruko-miñez zerurontz
Doan Aingeru bat da:
Txori-talde poztariak
Inguruan dabilzka.
Basoan txintaz daudenak
Sasiz-sasi darraizka,
Goyan egaz dabiltzanak
Adi gelditu zaizka.
Prantziskok nai die itz egin
Ta aritz baten azpian
Lotu zan. Kokatu ziran
Batzuk belar gañean,
Beste asko bide-ertzeko
Sasi, lar, sastraketan
Ta Deunaren kutunenak
Aren soin-belaunetan.
Belar-izpi bakoitzean
Txori bat ageri da,
Ta zuaitzen adarretan
Multzoka jarri dira.
Prantsiskok itz egin zien:
«Txori anai maiteak,
Zein maite, maite zaituzten
Zuen Irazaleak.
Zuek eztezute ereiten,
Ezta epaitzen ere,
Ta ala ere jatekoa
Beti izaten dezute,
Belartxo baten azia,
Ta iturriko ur garbia
Ta lore-kukuluetan,
Nai ezkero, intz eztia.
Zuek josi ta irungabe
Jaunak jazten zaituzte
Urre ta zilarra baño
Jazki txukunagoez.
Oetzat zuaitz-kimuak,
Tellatutzat ostoak,
Kayolatzat zeru-lurrak
Ta kabitzat basoak.
Oi txori egalariak,
Ene anai maiteak,
Zein laztan, laztan zaituzten
Zuen Irazaleak!
Maite izan ba zuek ere
Ongille andi ori,
Laztanez bear baitzayo
Erantzun laztanari.
Goiz ta arrats maite-eresia
Txintatu zayozute;
Ai! eresi eder ori
Gizonak aztu dute.»
Au esatean Prantzisko
Zoraturik zegoen:
Txoriak al zuten eraz
Gur egiten zioten.
Enarak luzatzen da lepoa,
Eperrak berriz egoa:
Eguzkirontz begira tordantxak
Zabaltzen zuen mokoa.
Txokak egiten du uztaya,
Basollarra jauzkatzen da
Gora ta bera dabillela
Buru gañeko kukuliña.
Prantziskok gurutza egin
Ta onetsi zituan;
Txiunta txio gozotan
Guziak asi ziran.
Gero Deunak egin zien
Gurutzearen araura
Egatu ziran lurreko
Lau bazter-aldetara,
Goizerritik orrobira (sartaldera)
Ta iparretik egora
Zabalduz-zabalduz doan
Gurutz baten antzora.
Olaxe eramango-dute
Ludi-bazterretara
Prantzisko berorren aurrak
Jesus'en Gurutzea,
Nonnai kantatzen dutela
Txoriak lez bizi-ta
Gizonak ain aztu duten
Maitasun-eresia.
|