On Antonio Trueba jaunari

Uranga, Juan Ignazio

 Bizkayan ill da gizon aundi au,

 Bizkayan ill da betiko;

 Ill da gizona, batian izena

 Beti beti da biziko;

 Gizontasunez illagatikan

 Aundiz ez da iñoiz illko,

 Esku askotan Trueba zanaren

 Gauzak dira ibilliko.

 Izkribatzalle aundiya zaigu

 Euskal erri ontan galdu,

 Negarrarekin nere biyotzak

 Diruri dala makaldu;

 Fueruai ziyon maitetasunak

 Ez du guchiyana auldu,

 Eta azkenik gaitz gogor batek

 Mundutikan eraman du

 ¿Nola gentzake jakintsu ori

 Orain gurekin berdindu?

 Trueba galtzeak Euskal-erria

 Guzti guztiya du mindu;

 Makiña bat on bere lumakin

 Mundu onetan egin du,

 Ez du geiago izkribatuko,

 Lengo egiña aski du.

 Euskal-erriko negar malkuak

 Orain balira batuko,

 Ibai agortuta daguena

 Aisa luteke beteko;

 ¿Zapirik alda guri malkuak

 Begi ertzetik kentzeko,

 Bai alda ezer biyotz guriak

 Penarik gabe uzteko?

 Biyotz guriai orren errazki

 Etzaiyo joango penarik,

 Orren ordañez ez da jaiyoko

 Berdindu lezakienik;

 Gizon jakintsu izkribalari

 Guztiz bikaiña zalarik,

 Ez du zenbaitek bezala izan

 Jakiñaren arronkarik.

 Gau onetan gu etorri gera

 Koroatzeko asmuan,

 Geiago ere merezi zuben

 Bizi zanian munduan;

 Penaz beterik utzi ninduen

 Eriotzeko orduan,

 Batian poztu naiz daguelako

 Aingeruakin zeruan.