Gora

Unamuno, M.

 Nun daude orain, anayak,

 gure lege zarrak?;

 nere erriko bakarrik

 nik dakust negarrak.

 Errekatxuak daude

 negarrez betiak,

 gure biotzak ere

 gaixo ta illunak.

 Ta nik aditzen nuen,

 aur batek zanean,

 nere erriko kantak

 mendien artean.

 Gure aiten Jaungoikoa,

 barkatzen gaituzu?

 Gure biotzen miña,

 ah, Jauna, dakusu!

 Bada nik orain dakust

 malko ta negarrak,

 ta dantzut nere erriko

 miñaren oyuak.

 Jauna, guk biar degu

 zure argi garbia;

 guk eskatzen zaitugu,

 gure Jauna, argia.

 Egiaren eguzkia

 argitzen dituena

 munduko garbiarik

 zillarra bezela.

 Maite gaitezen beti,

 gure maite anayak,

 eta izango gera

 biotz baten danak.

 Zuek esaten dezute:

 «Aurrera, aurrera!»

 «Gernika'ko arbola!»

 erantzun da, «Gora!»

 Gora ta zeruraño

 joango gera emetik,

 txoritxuak bezela

 gora-goraturik.

 Dakizute, anayak,

 zeren gure arbola

 ain makurturik dago

 ta mastrikatua?

 Zeren ura biar du,

 izerdiko euria

 ta amorioko bero

 euri ta beroa.

 Atozte, nere anayak,

 gure erri ikustera;

 ereun batek ura

 orain, bai, dagola.

 Gure Jaungoiko andia!,

 lajatu etzazula

 zure seme txikiak

 izango dirala.