Motriku
Andonegi, Ziriako
Gipuzkoatik azken
Bizkaitik lenbizi,
Anai-arreba bien
mugan erdiz-erdi,
Mendi ta itsas artean
kabitxoa arki,
itsas gizonen erri
guztiz omengarri,
Erririk ospetsuna
bezin alai ta argi,
Naiz orma zarrak izan
naiz aldatz ugari,
Motriku au izan da
gure poz-iturri.
Negu beltzean ekaitz,
trumoi, tximist, sarri,
Goizean pozik eta
illuntzean larri.
Zenbat negar ez digu
itsasok ezarri!
Zenbat ama ta umezurtz
beltzez du ezarri!
Udaran itsas-leun
pil, pil, zoragarri,
itsas-arrai antzera
gazteak igari,
Erri ta erbestetarren
ain atsegingarri,
Buru ta soin Motriku
beti maitagarri.
|