Nere kabitxo maite Areatza
Sarduy
Mendi tontorrez inguraturik
aurkitzen zara Arietza,
ludiak ez dau txoko obarik...
nere oraimen baratza.
Aspaldi dozu, zeure zaindari,
Jesu-Kristoren kurutza;
alaitu zaitez, txoko maitea,
guztiz zara aberatza.
Erpiņ gaņean kurutza dala
orra Atxelei mendia
Zenbat alditan Arietzarrak
dagitzue ikeraldia!
Ondo dakie kurutza dala
zorun danen Iturria
ta iturri ortan aseko daula
gizonak bere egarria.
Urperetxa'ko ausonetxua
dauka Atxeleik oņetaņ,
ama onenak seintxu kutuna
bezin maitetsu gordetan.
Baserri zuri, txoragarriak
daukaz alderdi danetan
ausone alai, politagorik
ez da erreza topetan.
Aurpeiz-aurpegi, ez al dakuzu
Okolo mendia bisten?
Kurutz aurrean, gau eta egun
zekula ez dala aspertzen?
Jainkoak sortu ebazanetik
biotzez dira maitatzen,
au ikusirik zelan ez gara
Jainko pozean txoratzen?
Ordorika goi eta bekoa
daukazuz erdi-biturik,
onek dituan etxe zuriak
jarten, zaitue txukunik.
Goltzarri, zure eguzki-toki...
betikan begiraturik,
esan legike zeruarekin
dagola besarkaturik.
Jarrai begira. Zeureak dozuz
Errekatxu etxe barri...
Kakotei txakal ta Iturria
Kurtzeaga ta Bizkargi.
Gallur ontan be, Kurutza Deuna
askar sutik zendun jarri,
kurutzea da zure ikurriņa
kurutza zure ezaugarri.
Kurutz Deunaren txadonea da
Arietza'ren biotza,
bere kanpaiak alaitzen daula
Arietzarren bizitza.
Goiz, eguerdi ta arratzean
entzunik kanparen otza,
Jauna ezkertuz, Zeru bidean
jarririk euren otoitza.
Toko ain maite, zoragarrian
nauzue jayo ta asi,
pozez beterik urte morduan,
bertatxe nintzala bizi.
Ume nintzandik, amarengandik
Jauna maitatzen ikasi
ta bere deira maite-miņetan
zugandik nuan igesi.
Aprika aldean jayo ba-nintza?
Au bai izango zan pena!
Margo illunak tapauko eban
nere gorputz ta arima.
Baņa Areatza'n jarria zeuztan
sendi kistar eta ona...
biotz guztiaz eskertzen zaitut
beran gaitik nere Jauna.
