Iturriko oriña

Samaniego

 Nekez, baño arkitu

 Zuen iturria

 Orin batek; il nairik

 Zeukan egarria.

 Edan zuen orduan,

 Gasoa zan ari

 Urean begiratze

 Bere buruari;

 Ez da zer farrik egin

 Irakurtzalleak,

 Bazerate benturaz

 Neskacha gazteak;

 Jakin bear dezute

 Gaur dan egunetik,

 Ez duela oriñak

 Beste ispillurik.

 Guztiz ederra dala

 Zaio iduritzen,

 Batez ere adarrak

 Dute chit choratzen;

 Baña ditu arkitzen

 Aren mesedeak

 Chit ichusiak bere

 Zanko luze meak.

 Zanko laburragoak

 Baldin banituke,

 Nere parerik, zion,

 Iñon nik ez nuke.

 ¡A! eman bazizkiran

 Gure Jaungoikoak

 Edokichiagoak

 Nere bi zankoak!

 Onela dagoala

 Mar-mar iturrian,

 Zangak aditzen ditu

 Ez chit urrutian.

 Laisterka asitzen da

 Mendira igotzen,

 Zakurrak ondotika

 Diote jarraitzen.

 Iges egin duela

 Uste duenean,

 Gelditzen da batean

 Otadi batean,

 Lotu ziozkalako

 Bere bi adarrak

 Otetikan-otera

 An zegoen larrak.

 Zakurrak gañeratzen

 Zaizka gaisoari,

 Ill eta bertan uzten

 Die nausiari.

 Orra adar ederrak,

 Zanko itsusiak,

 Oiek chit onak eta

 Aiek galgarriak.

 Choroak engañatzen

 Oi ditu ichurak;

 Ez ordea beñere

 Zentzua dutenak.