Aita bere semeakin

Samaniego

 Nekazari zar bat nik

 Ezagutu nuen,

 Zeñak bere echean

 Lau seme zituen;

 Lauak ain langilleak,

 Ain mutill azkarrak,

 Non beste alakoak

 Oi dira bakarrak.

 Falta bakar bat zuten

 Bañan au andia,

 Eta zan lauak elkar

 Ezin ikusia.

 Echean iskanbilla

 Ikusirik, aita

 Chit triste egoten zan

 Aiek ala naita.

 Jainkoak lagundurik

 Egun on batean

 Pensamentu bat zaio

 Etortzen oean.

 Beregana deiturik

 Esaten diote,

 Nere seme maiteak

 Adi nazazute;

 Ebaki beazute

 Makilla me bana,

 Eta gero etorri

 Lauak neregana.

 Obeditu zioten

 Bere lau semeak,

 Baita ere eraman

 Beren makill meak.

 Orduan esan zion

 Seme bakoitzari:

 Puskatu bear dirak

 Makill ori neri.

 Laister zuen bakoitzak

 Berea puskatu,

 Lan onek ez zituen

 Chit asko nekatu.

 Orra, esaten die:

 Orra zein errazki

 Bakoitzak egin duen

 Makilla bi erdi.

 Orain beste lau makill

 Bear dira lotu,

 Eta beaituzute

 Loturik puskatu.

 Eguiten dute sorta

 Beren makillakin,

 Ezin puskatu dute

 Lauen indarrakin.

 Ari dirade lertzen

 Gaisoak alferrik,

 Ez da puskatutzeko

 Lauetan indarrik.

 Orduan zien aitak

 Semeai esan,

 Orra nere semeak

 Elkartea zer dan:

 Izaten bazerate

 Elkarrekin etsai,

 Zuek garaitutzeko,

 Askoko da nor-nai;

 Baña makillen gisa

 Elkarturik ongi,

 Ez dituk gai izango

 Zuentzat amabi.