Azken juitziyoko eguna
Xenpelar
Komeni diran bertso berriyak
esplikatu albanitza,
aditutzia desio duen
bati eman diot itza.
Bailiak eta soņu ederrak
engaņaturik gabiltza,
animarentzat kaltian dator
gure munduko bizitza.
Abenduaren lendabiziko
goizeko zazpiyetan zen
tenplo santuban egondua naiz
sermoi eder bat aditzen,
Jesus'en llaga preziosoak
astera nua berritzen
Zeruko Aita lagun zaidazu
entendimentua argitzen.
Pekatariyak artu dezagun
doloria biyotzian
Jesus'ek zenbat sufritu zuan
gugatik eriotzian,
firme gabiltzan faltatu gabe
Fede Santuko itzian,
gero anima izan ez dediņ
infernurako iltzian.
Nere kristabak bizian dator
azken juizioko eguna,
jakiņa dator begien bistan
ikusi bear deguna,
Josafat'eko zelai santuan
tronpetan soņu illuna
galduak pena eramango du
justuarentzat fortuna.
Munduko gauzen erramatia
dakar azken juizioak,
auts biurtu ta utziko ditu
erri ta palaziyoak,
mendiak lertu alkarren kontra
erreinu eta nazioak,
sententzi ori botako ditu
Jesus'en bendizioak.
Itxasoa, su, eguzki, illun,
illargia odolak artu
lurrak ikara eta gaņera
errio danak agortu,
munduko gauza baliosuak
erre ta ikatz biurtu,
pekatariak umil gaitezen
bada zerekiņ bildurtu.
Eriotzaren larritasuna
suspirioa barrendik
nai eztegula bertan ill bear
auparo gabe iņondik
Josafat'eko zelai santura
juango gera emendik,
ezda zeruan sartuko Jesus
desanparatzen duanik.
Jesus Zerutik Josafat'era
aingeruakin batean,
pekatarien artzai umilla
badator oyen artean,
zelai santura juango gera
bide guziyak betean
gure orduko larritasuna
sententziya eman artian.
Alkarren bistan emango digu
sententziya bat zorrotza,
gure obrak an azaldu bear
gaiztoarentzat zer lotsa,
pekatariyak altxa dezagun
Jesusengana biotza,
konsideratu gugatik nola
pasa zuan eriotza.
Josafat'eko zelai santuan
asko degu ikusiko,
Jesus nola dan sententzia bat
guri ematen asiko,
gaiztuak danak infernurako
onak ez du mereziko
justuarentzat Zeruan silla
eternidade guziko.
Aita Santu ta errege oyek
obispo ta apaiz guztiak,
pobre ta aberats diranak berdiņ
maisu orren justiziak;
diruak ez du an balioko
ori gaude ikasiyak
zeņi berea emango dio
Jaungoikoaren graziak.
Anima galdu baten tormentu
eta naigabe aundiya
zer diran ezin konsideratu
gizonaren memoriyak:
eternidade guztiko penak
ez ayen mende jarriak,
orra munduko gustoak eta
egun engaņagarriak.
Guziok gera pekatariak
deseoz edo obretan
tentazioak guretzat dira
ezta dudarik orretan:
gorputz argala erortzen bada
bere biziyo txarretan
gero anima entregatzen du
etsayen atzaparretan.
Bi bide daude ezker ta eskubi
komeni da ikastia,
aukera daude bata Zerura
infernurako bestia:
gure anima Jaungoikoari
ainbesteraņo kostia,
ta zer pena artako duen
Luziferrentzat uztia.
Infernuan da kalabozo bat
mortal ikaragarriya,
an sartzen danak ikasiko du
tormentu oyen berriya,
Luzifer dago ango errege
ezpatarekiņ jarriya,
arren mendean egon bearra
animak dauka larriya.
Zeruak ditu amabi ate
aingeru bana guardian,
urrez murallak egiņak eta
alaja fiņak erdian;
gloriak daukan edertasuna
musikan alegrian,
premiyu ori alkantzatzera
gabiltzan fede garbian.
Aita Santua Erroma'n dago
izenaz Pio deritza,
aren kontrako enemiguak
inguraturik gabiltza,
Jaungoikoaren birtutea da
beti errenditzen gaitza,
kristau fielak kunpli dezagun
Ebanjelioko itza!
Bertso berrien errematian
zer datorkigun jakiņa,
orra nik esan nola bear dan
egiņ justu esamiņa;
premio ori alkantzatzea
enpeņatu alegiņa,
Zu bitarteko eskatzen zaitut
Aingeruen Erregiņa.