Senpelar

 Aizazu, Anduzmendi, nik entzun dedanez,

 Lastur'en zabitzate mokau onak janez:

 Erbia dagoala txindurrien parez

 Dagona jan bearko o agorran ordez.

 Asko arrapatu ta ganera aundiak,

 Bukaluko dira orla aguro erbiak;

 Orduantxe ikusi bearko gorriak,

 ¡Neguak sartuko itu ordun adar biak!

 Gelditzen geranean orlakorik gabez,

 Arto gutxi dago ta babarrun asko ez,

 Erbiak bukatu ta olagorrikan ez,

 Sardiñak jan bearko gauza oien ordez.

 Bere bidean dator aurrera negua,

 Sardiñak jateko ere bear da gogua.

 Sudurretik badator naiko oliua

 Merke ateratzeko beren baliua.

 Neguak berekin du otzaren dardara,

 Elurra etorri zan Izarraitz puntara:

 Agur aundirik gabe atzera juana da

 Egin bearko zaio berriz etortzen bada.

 Sutondoan artu bear otzak atsegiñak

 Ondoren bazkatuaz aurreko sardiñak.

 Gaztaña gutxirekin buelta danboliñak

 Onak izango ditu mokau non egiñak.

 Sutondorako atera kontuak lenbizi,

 Bein sartu ezkero andik zeñek ateraxi;

 Atxuak errietan, umeak karraxi,

 Izan oi da txistua, danbolin ta guzi.

 Lore guziak daude orain igartuta,

 Aizearen indarrak lurrera botata,

 Denporarekin ori jaikiko alda ta

 Asketzi utzegiñak, gauza ona da ta.

 Eutzi daiogun gogor negu luzeari

 Deun Anton, bial zazu bixigua ugari;

 Palta duanak berriz eskatu berari,

 Jaungoikoaren baitan agur guziori.