Urtxapal (Tortola)

Onintza

 Eurite geroz, urtxapal,

 zeiñ eder egapena,

 gezi egakari mendik

 lakatzen legunena;

 gaur nere muñotan zera

 zalantzez illunena,

 egakik galduz, urtxapal,

 zu, txori gaxoena.

 Etziñan atzo urruti

 ziñuzula kantari,

 eztar luzez, uxo apal,

 eskeñiz borda guri;

 beroyek gero kirika

 su-izkillu ta guzi

 eman zizuten ez etxe

 baizikan iraitzi bi.

 Atoz, urtxapal nerea,

 atozkit bildurrikge,

 igurtziz ta orrastuz nik

 zu sendatu belaxe;

 geroz goratu egada

 zeruago ta obe,

 txikikeriak ezin jo

 zeru goia beñere.

 I jaiorik, potxolo,

 sei bikoz dek lore

 ene sagazti zarra

 bian errekalde.

 Gaur, ene, begiz begi

 atzait galdezalle.

 Bi begiok alzazkik

 pixka bat illunpe?

 Ni zekiat, potxolo,

 nere begi berri,

 larogei aldiz loretzen

 dit sagarra ikusi.

 Alperrik uke, txiki,

 esaten geigo ni;

 min nintzakikek, Jaunaz

 mundu bekik ongi.