Purgatorioaz

 Oi1 arima Jainkoaz onetsia,

 Oroit-adi badela leku bat

 Emen arras, zeruko iustizia

 Satisfatu ez duenarentzat.

 Borratua-izan arren obena,

 Ez ziauzut Jainkoak barkatzen

 Gaizkiari noizbeit zor zaion pena:

 Non ez dugun osoki pairatzen.

 Urbil-adi purgatoriotarat,

 Jainko, boterea bera dena

 Egin duen suzko leze artarat,

 Entzunen tuk auenik minenak.

 Arima ek gauza gutia-gatik

 Bizi dituk atsgorapenetan:

 Urrunduak oraino gloriatik,

 Aurkitzen tuk tormenta dorpetan.

 Zeinbatenaz maita-garriagoa

 Ezagutzen bal dute Jainkoa,

 Anbatenaz zaie bortitzagoa

 Jaisan bear duten ondikoa.

 Lege balitz mundura biurtzera

 Ango penaz, bein, frogaturik,

 Ez, ez laite zilegi mintzatzea

 Jainkoaren iustiziaz baizik.

 Oi! menturaz, gure adiskideak

 Gure-gatik dire an sartuak,

 Gure urko, buraso, aaideak,

 Gure faltaz, sutan ondatuak.

 Bear-bada, emen, gure alderat

 Amodio sobera zutelakotz,

 Izan-dire purgatoriotarat

 Aurtikiak ainitz urterakotz.

 Zuek, gure adiskide maiteak

 Diote, maiz, nigar marrasketan,

 Otoitz, barur eta karitateak

 Egitzue gure fagoretan.

 Otoi, Jauna, otoi, urrikalmendu

 Purgatoriotan daudezenez:

 Darotzugu-galdetzen barkamendu

 Ekin mundu untako obenez.

 Bata zaite, bata ei iazartzetik;

 Geiago ez utz ek erretzen:

 A! as beitez, aterarik su-petik,

 Zutaz, Jauna, zeruan gozatzen.