Kilo-egilearen kantuak
Oxalde, Joanes
Amikozeko Gilen kilo-egileak
Etchetik kendu ditu bere langileak,
Sei maiteak,
Zeren galdu dituen irabazbideak.
Ez dezake nion sal kiloa, ardatza,
Nagusitu baitzayo galtzerdi-orratza,
Moko zorrotza.
Ez da izertu nai oraiko neskatcha.
Ele biltzen dabila, galtchoina eskuan,
Laneko gogotikan ez baitu buruan,
Alfer moduan,
Oial guti emanez kutcharen chokuan.
Gazte irule guti da Eskual-errian,
Bat ez dugu ikusten kiloa gerrian
Ate egian.
Oi zer frendak oriek saltzeko ferian!
Oraino zenbait bada atso orietan
Iruten ari denik berant arratsetan,
Biotzminetan,
Ilobek ez lagunduz bear-orduetan.
Askotan alchatzen da amasoren botza,
Bainan ilobak ez du artu nai ontsa,
Lanerat lotsa!
Arrantze nabe nai bailuke arrosa.
Amak goizean oiu: Jaiki adi, aurra;
Ez-deya aski luze iretako gaua?
Ar zan aintzurra.
Itzuli bearra dun baratzeko lurra.
Alabak arrapostu oetik gostura:
Bego biar artino aintzurtzeko lurra,
Arte laburra;
Joan bear baitut goizik egun merkatura.
Zuri galdatzen dautzut, izaba Maria,
Laket-leku ote da gaztentzat iria?
Ain da egia,
Arat joaiteko badut ainitz gutizia.
Orra nola dabiltzan oraiko neskatchak
Lur-lanetako dira sobera beratzak.
Oi alfer otzak!
Akabo eginen du laster leborantzak.
Neshatcha gazte deno, ilchuraz da abil;
Esposatu berrian jaunarenezat umil;
Ondoan zarpil;
Galtzetako ziloak erdirat ezin bil.