Umaran jaunari bere egunean
Otaegi, Klaudio
Ez da munduan ezagututzen
Ezer tinka dagoenik.
Eguraldi on eta lasaiak
Dakar ekaitza ondotik:
Gizatasunen bizia ez da
Burnizko kale bat baizik,
Non arkitutzen diran jayera
On ta char denak zinzillik.
Argirik ez da beti diraunik
Desberdintasunik gabe:
Urte guzian zimur gabeko
Lorerik, ez eta ere:
Illunaldiak izaten ditu
Eguzkiak berak ere,
Izanagatik mundu askori
Argi egiteke trebe.
Baņa, zuk dezun amorioa
Ama maitearenganako
Ordugaiztoan ken zizkiguten
Lege zarrakenganako:
Lurra jorikan arkitutzen dan
Jaioterrirenganako;
Jaunak, dirudi, sartu zizula
Biotzean sekulako.
ŋNola ez dira, oraindik ere,
Enzungo belar chuluan,
ŋNola ez dute soņu egingo
Umaran, nere buruan,
Donostiako bazkarichoan
Bildu giņaden orduan,
Adi nizkitzun itz eder aek
Pozez ia zoratuan?
Kabi beroan chori gaisoa
Dan bezela esnatutzen,
Egunsentiko aizeren otsa
Duenean sentitutzen;
Zure aotik isurtzen ziran
Itzak ninduten alaitzen;
Eta bularrak, Fueroen alde,
Irazeki eta arrotzen.
Berrogei urtez izandu arren
Urruti Euskal-erritik:
Arkitu arren zure burua
Elur utsez zuriturik,
Eta bizkarra, lanaren bidez,
Zerbait ere makurturik,
Pozkidatzen naiz dezula biotz
Altzairuzkoa oraindik...
Zu bezelako semeak ditu
Bear Aitorren erriak;
Itzak pisu ta begiak zorrotz,
Alcharikan bekokiak,
Biotz indartsu autsiezkorrak
Dituzten ume argiak;
Ez patu charrak negar erazten;
Dizkien aur bildurtiak.
Oroiturikan; kristandadean
Gaur dala zure eguna,
Jaungoikoari diot eskatzen,
zuretzat, Umaran jauna,
Bizitz ontako basamortuan
Urte askoz osasuna;
Eta ondoren, zeruetara
Egaatzeko zoriona.
