Iparragirre-ri

Oregui, Jose

 Ichasoz andik Aizederreta

 Deitzen zayon uritik

 Euskal erri-oi beti izanda,

 Zien amorioagatik,

 Bere ezurrak jayoterriyan

 Pozik utzitzera baizik

 Etorri etzana ¡il da! ¡ai il da,

 Bere erriyan azkenik.

 Ala bizitzan nola eriotzan

 Euskaldun ona izanik,

 ¡Orañdik dago ene biotzean

 Iparragirre bizirik!

 Arimagatik Jaungoikoari

 Lenengo erreguturik,

 Aren bizitza ta eriotzaren

 Gañean itz bi ara nik.

 ¡Artu orduko diru ematen

 Erririk erri zebillen

 Iparragirrek, beti ondoren

 Zituen ume guzien

 Aita edo osaba maitagarriya

 Miragarriro zirudien!

 ¡Peste gizon bat onelakorik:

 Iñork ikusiko etzuen!

 ¡Amerikatik lagun egiñaz,

 Eraman zuen gitarrak,

 Jayoterrira zituen ekarri

 Kantari urrechutarrak

 Lepuan bera zeriyozkala,

 Ez ango urre zillarrak,

 Baizik elurra beziñ zuriyak,

 Ziran ille ta bizarrak!

 Biyotz gaztea zeukala baña

 Gure bersolari zarrak;

 Adi-erazten zuten orañdik

 Bere timbre ederrak,

 Parre egin ta eraiñ oi zuen

 Bere berso ta gitarrak.

 ¡Iparragirren begiyak parrez

 Orañdik ziran izarrak!

 Bere gitarra zarchoarekin,

 Naiz dirurikan izan ez, 

 Lekurik eman gabe beñere

 Tristurari burla parrez

 Egiten zion, zirudiela

 Bazegoela negarrez;

 ¡Negarrez ala parrez zegoen 

 Igartzen etzan añ errez!

 Iparragirrek, esan oi zuten

 Egiten ditu paper bi:

 ¡Illeak zuti! ¡begiak zorro

 Deabru zarra dirudi!

 ¡Bere aurretik joango litzake

 Satanas bera igesi!

 ¡Berealase oi degu baña

 Añgeru gozo ekusi!

 ¡Illargiya baizik etzirudi

 Iparragirren buruak!

 ¡Zenbat bersocho ez ote dira

 Andik egoki sortuak!

 ¡Buru argitik irten orduko 

 Beste askotan sartuak!

 ¡Bost izkuntzatan gitarraz

 Añ ederki kantatuak!.

 Frantzia eta Ingelaterra

 Italia ere erdia

 Portugal eta Amerikakin

 Españi guzi zuzia

 Bere gitarra zarchoarekin

 Zedukanak ekusia

 Nayago azkenik, jayo zan bere,

 Santa Luzia aldia!

 Biyotz gazteak bett oi zuen

 Umore onan bearra;

 Santa Luzian Iparragirren

 Jolas-garricho bakarra

 ¡Auzoko acho iruliak ta

 Bere gitarracho zarra!

 ¡Ai! an batera ziran islldu

 Jabea eta gitarra.

 Santa Luzian jayo zalako

 Iparragirre argiyak,

 Bere begiyak gorde -ziozkan

 Santari emanik graziyak,

 ¡Santa Luzian nai izan ditu

 Egin lurreko aldiyak,

 Eta Zeruan idikitzeko,

 Ichi lurrean begiyak.

 ¡Ill da! baña il da, elizakoak

 Fede aundiaz arturik,

 Testamentua ere ederki

 Bear bezela egiñik,

 Bere famili maite maitia

 Chit askotan aitaturik,

 Zortzi umekin emaztechoa

 Ichasoz andik utzirik!

 ¡Iparragirre zanarea ume

 Eta alargun tristia

 ¡Ai Euskaldunen biyotzchoetan

 Gaur nolako naigabia!

 Zuen zorigaitz orren aundiyan

 Barruko beti izatia

 Neretzat beintzat ez da izango

 Pozgarriya ere chikia.

 ¡Nere biotza eta begiyak

 Malko-jariyo ai dira,

 Arimagatik Jaunari erreguz

 Zeruetara begira!

 ¡Ene aiskide maite maitia

 Zorionneko tokira

 Añgeruekin igo da noski

 Paradisuan erdira!

 Isilldu bada, itz eragin oi

 Zion arako gitarra,

 ¡Aingeru artian egongo alda

 Gure kantari ederra!

 Maiz oi bazigun bere bizitzan

 Algaraz eragin farra,

 Jaungoikoari erreguturik,

 Orañ isilldu negarra.

 Amerikatik asko bezela

 Etorri ez arren dirudun,

 Jose Maria Iparragirre

 Paregabeko euskaldun

 Seme leyala, añ maite izanik,

 Probintziak dauka Urrechun

 Obiraturik eta obiya

 Onela dago letradun:

 ¡0 Gernikako gure Arbolaren

 Betiko alabatzallea,

 Eta probintzi Gipuzkoaren

 Chit biyotzeko semea,

 Or zeruetan beti betiko

 ¡Arren atseden zaitea,

 Ta emen lurrean gordo berderik

 Arbola paregabea!