On Jose Manterola jaunaren oroitzan

 ¿Zer gertatzen da Euskal-errian?

 ¿Zergaitik gaude miñ umildurik?

 Lutoz jantzirik buruzpetuta

 Samintasunez inguraturik?

 Iñauterietan jolas danetan

 Gebiltzan oek ia choraturik

 ¿Zergaitik gera gaur aurkitutzen

 Penak biotza erdibiturik?

 Gogoratzian bakar-bakarrik

 Zaizkit begiak malkoz betetzen,

 Eta ikusirik erri maitiak.

 Nolako penak ditun sofritzen,

 Biotz barrendik diot, ote da,

 Norbait eztana kupidatutzen

 Ikusirikan seme zintzo bat

 Lan geyegiak obiratutzen.

 ¡O ume legal nekaezkorra

 Izkribatzaille guztiz ernea!

 Euskal oitura, kanta, soñuak,

 Bildu ipintzen berdingabea!

 Sorterriaren alde ainbeste

 Lan eder jakintsuren jabea!

 ¡Zu izan ziñan ama Euskera

 Zutik iduki zuen abea!

 Zu izan ziñan, bai; ta Jaunari

 Eskatzen diot nere otoitzeten

 Eman deizula merezi dezun

 Sari gozoa zeru altuetan

 Eta zuk andik piztuko dezu

 Euskal-erriko biotz danetan

 Beardan sua garaitutzeko

 Gure etsaiyak toki danetan.