Aingeru bati

 Maite dut eta ezin erran

 Aingeru bati maite dudala,

 Zeru garbiak arratsean

 Izarra maite duen bezala!

 Zer! ez da bada zorigaitza

 Mintzatu nahi ezin mintza?

 Non nahi naizen gogoan dut

 Gauaz, egunaz, aingeru hori;

 Urrundik franko chede badut,

 Bainan hurbildik ezin atrebi!

 Hurbildik ezin atrebi!

 Hurbildu eta ez naiteke atrebi!

 Igande bat zen ikustean

 Nik aingerua lehen aldikotz;

 Haren itchura bihotzean

 Geroztik hor dut eta bethikotz!

 Meza zen hari aldarean...

 Belhauniko zen orhoitzean...

 Gero behatuz zerueri

 Agur ezti bat egorri zuen

 Aingeru bere laguneri...

 Ordu beretik maithatu nuen!

 Orduan maithatu nuen!

 Ondikoz! nik orduan maithatu nuen!

 Ez! gehiago mundu huntan

 Esperantzarik ez da neretzat!

 Hura hain gora! ni herreztan!

 Nola gaitezke gu elkarrentzat!

 Lurra gizonen da lekhua,

 Aingeruena da zerua.

 Zertako zare zu zerutik

 Lurrera jautsi, nere manea,

 Eta zertako bihotzetik

 Hola daukazu khendu bakea?

 Zertako, nere maitea,

 Khendu dautazu bihotzetik bakea?

 Uri ondotik osto-pean

 Ikharan dago gaso lantchurda:

 Haize dorpheak ematean

 Lohi beltzerat eror beldur da;

 Maitea, zutaz orhoitzean,

 Beldur bera dut bihotzean;

 Garbia zare. Oi! behautzu

 Lohirat eror, zuk, aingerua!

 Ez beha lurra, beha zazu

 Lurra ihesiz beha zerua!

 Ba! behautzu, aingerua,

 Ez beha lurra, beha zazu zerua!