Ardoa

Aita Meajer

 1

 Ni naiz txit gauza gozoa

 Eta pozkida osoa,

 Beltza naiz eta zuria,

 Illuna eta argia,

 Indarra det ta garboa

 Eta izena det ardoa.

 2

 Noe gizon aditua

 Zedorren pentsamentua

 Izan zan gauza andia

 Ipintzen mastia,

 Zu zaitugu ardoaren autore

 ¡O! zorioneko NOE!

 3

 Edari maitagarria,

 Tristearen gai irria.

 Dezu alaitzen begia,

 Eta kentzen nai-gabia

 Mutuba ipintzen kantari,

 Eta motela dantzari.

 4

 Ausi, atera, ebakia,

 Miña dala, edo zauria

 Zendatzeko belarra

 Klareta ta nafarra,

 Moskatela edo malaga,

 Edozeiñ ardo ona bada.

 5

 Pasatzen du aste osoan

 Aitxurtzen batek soroan

 Nekaturikan guztia

 Dariola izerdia,

 Laister legoke au galdurik

 Ezbalu jayian ardorik.

 6

 Jateko ez bada gogorik

 Eta eziñ egin lorik,

 Eritasun oben

 Edo beste edoseñen

 Zendatzeko balsamoa

 Da mats onaren zumoa.

 7

 Ardo gabe ez da jalerik,

 ez mezarik eta ez feztarik,

 Bada au faltatu ezkero

 Ez da arkitzen gero

 Baizik naigabeko tristura,

 Illuntasuna ta mallura.

 8

 Barbero, mediku guztiak

 Erremedio aundiak

 Dituzte besterentzat,

 Baña bada berentzat

 Pistutzeko aldan lenena

 Ardo zarrik dan onena.

 9

 Ardoa eranez neurriz

 Beiñ illa pizten du berriz.

 Baña bada asitzen

 Belaunak limuritzen

 Eta irakiten buruban,

 Ez da gauza onik orduan.