Munduaren azkena

Lertxundi, Joxe Mari

 Aitortutzen det nere usteak

 oker atera leizkena,

 baiña zirika hasia daukat

 kontzientzian eztena.

 Nere iritzia agertuko det,

 ez det jarri nahi bestena,

 iruditzen zait laister ote dan

 mundu zar onen-azkena.

 Apaiz jaun batek Telebistatik

 ala zion bein batean,

 munduak zeukan iraupenaren

 xeetasunak ematean;

 bere azkena noiz izango zan

 an galdera egitean

 erantzun zuan: «Ez da izango

 beste sei milla urtean».

 Sei milla urtean ez da izango,

 oso errez da esaten,

 gauza batzuek jarriko ditut

 guztiok jakin ditzaten.

 Mundu osoa aurkitutzen da

 nastualdi gogor baten,

 luzatutzeko tankera txarra

 ez-al du honek ematen?

 Ori entzunik ni hasi nintzan

 nere barrua kezkatzen,

 eta orrentzat erantzun auxe

 gogoak zidan eskatzen.

 Zertan jardun da Telebistatik

 entzule danak tentatzen,

 esaera zarrak egi dirala

 ez al du orrek pentsatzen.

 Erri bakoitzez, taberna, dendak,

 jarritzean ateero,

 mendi guztiak bide-zabalez

 erabat bete ta gero,

 esaera batek zer dion garbi

 jarriko det onezkero:

 «azkena gertu dala sinistu

 oiek gertatu ezkero»

 Gizon, abere, arrai , egazti,

 jaki kutsutuz pentsutu,

 bide, taberna, dendak gaiñezka

 ta emakumeak antzutu.

 Aurrerapenak daukan indarrez

 guztiok gaitu bentzutu;

 oiek guztiak ikusi arren

 ezin gerade zentzutu

 Aurrerapenak sortzen gizonak

 asieratik jakin du,

 baiña orien ondorioa

 orain zuzendu-ezin du:

 aizea, lurrak, erreka, ibaiak;

 ta itxasoak zikindu,

 bide ontatik jarraitzekotan

 mundu onenak egin du.

 Antikristoa etorri dala

 garbi gentzake ikusi,

 gizon gerenak buruz aurrera

 ondasunengana jauzi;

 or lortzeko gaur egiten da

 ainbeste gauza itxusi,

 orretxen morroi dago gizona,

 dirua gure nagusi.

 Atomikazko lerkariekin

 bazter guztiak beteta,

 izarrik-izar gelditu gabe

 beste ainbeste trepeta.

 Mundu onetan zer gerta leiken

 danok beldurrez gaude-ta,

 gizonak laister entzun bear du

 aingeruaren tronpeta.

 Mundutar danok bear genduke

 -alkarrentzako oparo,

 baiña doai au, zoritxarrean,

 gugandik urruti dago.

 Era onetan egin gentzake

 jarraitu emen luzaro,

 abailla ontan meande bat geio,

 ezin munduak igaro.