Jaungoikoa bera bakarrik da andi

 Arbol azpiyan zear etzana

 Gau izarratu batian,

 Hura nastuba, gogoa illun,

 Bañan biyotza pakian,

 Arkitutzen naiz irakurriya

 Zerbait parpetcho batian.

 Egun-eroko eguzkiya ta

 Gau izar ta illargiya,

 Aize, euriyak, itchaso zabal,

 Egasti eta piztiya,

 Lur eta zeru diyogun ori

 ¡Ez bada arrigarriya

 Ea da amets, ei nago lotan,

 Aditzen nago mintzuba

 Dagokidala neri esaten:

 "¡ A zer gizonaren gasua!

 Ua,.ua,.lotura, alper ari aiz

 Nekatzen izpirituba."

 Irten dedilla jakintsunen bat

 Gizon berriyen artetik

 Esan akiyo bear dukela,

 Senistekotzat bertatik,

 Landare edo azirik gabe

 Arbolatcho bat lurretik.

 Gaya emanik egin lezakek

 (Baderitzaiyo) guztiya

 Bañan ez baitik orrek agrtuko

 Chingurri baten biziya!

 Negurri gabe igua zegok

 Gizonaren iritzia.

 Orrela ere ausarteriyan

 Maiz aurreratcho dijua,

 Eman nairikan: ¡ez dakit zeri!

 Bertute guzirakua.

 Iritchitzen da ukatzeraño

 Ori bere Jaungoikua.

 Ezaguera ta gaya emanik

 Gizonak egin oi ditu,

 Gauza ederrak, arrigarriyak,

 An ez diteke ukatu.

 Zeñi zor diyon ori guztiya,

 Au bear luke aitortu.

 Orraterako emana degu

 Guk degua-ispirituba;

 Eta onen bidea egiña bada

 Gizonarentzat munduba,

 Ez litzake asko eskatutzia

 Onra dezala zeruba.

 Giazna balitz menderea mende

 Bizitzekoa munduban,

 Jauna berari igo lekiyo

 Bere ustetan buruban;

 Eriyo otzak gelditutzen du

 Bide chit laburragoan.

 Eriyotz oerek irukiko do

 Gizona bati chikiya,

 Jaunak guztia andiya du-ta

 Onetan erabakiya;

 Aeko lizake aitortutzeko

 Beraren jakinduriya.